هموطنان به جان آمده از بدکاری های حکومت اسلامی!
در گردهمائی و کنگرهء سکولار دموکرات های ایران شرکت کنید!
دعوتی از شخصیت ها، سازمان ها و کوشندگان سیاسی معتقد به سکولار دموکراسی

۲۷ خرداد ۱۳۰۳ ـ ۱۷ ژوئن ۲۰۱۴
خوانندهء گرامی ِ این نامه!
تقاضا داریم که نامه را تا به آخر بخوانید و سپس تصمیم بگیرید که می خواهید با محتوای آن چه کنید.
این نامه حاوی دعوتی عام است برای انجام یک گردهمآئی؛
دعوتی ست از شخص شما، بعنوان فردی از مجموع ایرانیان و همپیوندان احزاب سیاسی ایرانی که خود را عضو اپوزیسیون حکومت اسلامی مسلط بر کشورمان می دانند،
و نیز دعوتی است از دیگرانی که، چون شما، به جدائی ناپذیری ِ دموکراسی از سکولاریسم می اندیشند.
حتی دعوتی است از مخالفان سکولار دموکراسی تا اگر نظری دارند آن را حضوراً با دیگران در میان بگذارند.
در این راستا، در پایان این نامه، فهرستی از نام های حدود هزار تن ایرانی شناخته شده ـ نویسنده، تحلیل گر، برنامه ساز، نویسنده، هنرمند، اندیشه ورز و فعال سیاسی ـ گرد آوری شده و هر یک مخاطب صریح این نامه اند.
اما اگر نام شما یا کسی که شما می شناسیدش در این فهرست نیامده باشد این امر هرگز به معنای آن نیست که او دارای «شرایط ویژه»ی شرکت در این گردهمآئی نیست، چرا که اساساً هیچگونه شرایط ویژه ای به این دعوت سنجاق نشده است.
این دعوتی از شما و همگان است تا، بدون هیچگونه تعهد و پیوند سازمانی با نهادی خاص، دو روزی را گرد هم آئیم و به سرنوشت آیندهء وطن مان بیاندیشیم و به یافتن راه حل های واقع گرایانه بپردازیم.
نام این گردهمآئی «کنگرهء سالانهء سکولار دموکرات های ایران» است.
برگزار کنندگان آن، بدون قائل شدن به حق ویژه ای برای خود، قصد دارند کنگرهء امسال را، که پس از نخستین کنگره که سال پیش در واشنگتن برگزار شد، دومین کنگرهء سکولار دموکرات های ایران محسوب می شود، با ترغیب شما به شرکت در آن برگزار کنند و، در این راستا، به شما توضیح دهند که چرا حضور فعال تک تک نیروهای سکولار دموکرات است که می تواند نیروی واقعی سکولار دموکراسی را در سپهر سیاست امروز کشورمان آشکار سازد.
خواست های ما چنین اند:
– این کنگرهء را رهبران و یا نمایندگان احزاب سیاسی منطقه ای و سراسری افتتاح کنند؛ و با شرکت در این کار تعهد خود را به حفظ حدود و ثغور ایران بی تبعیض آینده به نمایش بگذارند.
– شرکت کنندگان در جلسات چهارگانهء دو روز کنگره، که شرح پیشنهادی برنامهء آن در ذیل این نامه آمده است، اعم از شخصیت های سرشناس و فعالان کمتر شناخته شده، همگی خود را صاحب کنگره بدانند و، بجای نشستن و گوش فرا دادن به سخنرانی های مرسوم، کلاً بصورتی آزادانه در تبادل نظرها، مناظره ها و مباحث شرکت کنند.
– کنگره جولانگاه اندیشه و ادب و هنر سکولار دموکرات های ایران باشد.
– برای بهتر شدن سالانهء آن همگان بتوانند پیشنهاد دهند و اعلام آمادگی داوطلبانه کنند.
– کنگره را تبدیل به میعادگاه سالانهء همهء سکولار دموکرات های ایران نمایند.
– و باور داشته باشند که حضور هر یک از آنان در این کنگره دارای اهمیتی بالاتر از هر سخنرانی و بحثی است. سخنرانی ها را می توان از رادیو و تلویزیون شنید؛ بحث های نظری و آکادمیک را می توان در کتاب ها خواند، یا از رادیو تلویزیون ها دریافت و در سمینارها تعقیب کرد. اما هیچ کدام اینها نمی توانند به پیدایش و نمایش جمع سکولار دموکرات ها، همچون یک نیروی واقعی سیاسی ـ اجتماعی ایرانی، کمک کنند. تنها حضور داوطلبانه و منسجم ما در این گونه گرد همآئی ها است که می تواند «سیمرغ» را از گرد هم آمدن «سی مرغ» بوجود آورد.
پس، از شما می خواهیم امضای واقعی خود را پای پاسخ به این دعوت نامه بگذارید، جزو صاحبان و میزبانان کنگره شوید، و اعلام دارید که شخصاً در آن شرکت می کنید و یا اگر بدلایلی امکان این کار وجود ندارد، حمایت خود از تشکیل کنگره را دریغ نمی کنید.

براستی، مگر نه اینکه رسم همهء جوامع انسانی آن بوده است که افراد باورمند به هر عقیده ای گرد هم آیند، به شکل های گوناگون روابط خود را سامان دهند، بر سیر حوادث جوامع خود اثر بگذارند، و بکوشند تا نظر اکثریت افراد جامعهء خویش را با باورهای خود موافق سازند؟
و مگر نه اینکه افراد دین مدار و یا باورمندان به ایدئولوژی های مختلف، از قدیم الایام در این کار سابقه داشته و پیوندهای خود را گاه در حد تبدیل کردن شان به آئین ها و مراسم قابل تکرار و صاحب ضربآهنگ ارتقاء داده اند؟ و آنگاه اگر به قدرت برسند آنچه را «ارزش» های مربوط به عقیدهء خود می دانند بر کل جامعه تحمیل کنند؟
خوشبختانه، از جنگ دوم جهانی بدینسو، احزابی که برای ادارهء کشور فلسفه ها و برنامه های مختلفی را در نظر می گیرند رفته رفته تبدیل به نوع جدیدیاز گردهمآئی های عقیدتی شده اند و، هر کجا که حکومت های استبدادی و دیکتاتوری سرکوبگر جای خود را به دموکراسی های مبتنی بر اعلامیهء جهانگیر حقوق بشر داده اند، آنها نیز بازیکنان واقعی صحنهء سیاست شده و هر یک، بخواست و ارادهء ملت های خود، تا مدتی معین، زمام امور کشور را به دست گرفته اند.
اما، متأسفانه، هنوز هم احزاب سیاسی نتوانسته اند در جوامع استبدادی از لحاظ قدرت و کارائی جانشین نهادهای ایدئولوژیک شوند اما آشکار است که، در سیر تحول اینگونه جوامع به سوی آزادی و دموکراسی، هم اینان پیشاهنگ و پیش برندهء کار محسوب می شوند.
در کنار این واقعیات، واقعیت بزرگ تری هم وجود دارد: شاید در سپهر سیاسی اپوزیسیون حکومت اسلامی ایران گسترده ترین قشر اجتماعی را ناراضیان از این حکومت و خواستاران تغییر آن تشکیل دهند. خروج میلیون ها ایرانی از وطن شان خود به معنای عدم تحمل حکومت اسلامی از جانب آنها و خواستاری رهائی کشورشان از قید و بندهای جامعه شکن این حکومت است. اما این گروه پر جمعیت، در برابر گروه های کوچکی که در احزاب گوناگون گرد آمده و بر اساس مرامنامه و اساسنامه هائی به فعالیت سیاسی مشغولند، گروهی گسیخته و نامنسجم اما بی رغبت برای پیوستن به احزاب محسوب می شوند و میزان ارتباط شان با یکدیگر، بمنظور همدلی و هماندیشی و انجام فعالیت های هماهنگ و مشترک، بسیار اندک بوده است.
به همین دلیل، گروهی از فعالان و روشنفکران سیاسی خارج کشور، در خرداد ماه ۱۳۹۲ (یکسال پیش)، با امضای سندی با نام «بیانیهء عصر نو»، خود را با صفت ترکیبی «سکولار دموکرات»، و با مشخصاتی هفده گانه، به سپهر سیاسی ایران معرفی کردند. آنها، با توجه به فقدان سرپناهی که بتوان در زیر آن گرد آمده، به گذشته و حال و آینده اندیشید، از حال و روز یکدیگر با خبر شد، و امکانات عملی جانشین ساختن حاکمیتی سکولار دموکرات را در مورد حکومت اسلامی ـ ایدئولوژیک کنونی سنجید، مصمم شدند تا هر ساله در گوشه ای از جهان گرد هم آیند، همهء کسانی را که به آیندهء سکولار دموکرات ایران دلبسته اند فرا خوانند، و بکوشند از طریق پیوند زدن میان این همه نیروی پراکندهء معتقد به سکولاریسم و دموکراسی، نیروئی منسجم و چشم گیر بوجود آورند.
آنها این «گردهمآئی» را «کنگرهء سکولار دموکرات های ایران» نام نهادند و تصمیم گرفتند که در ۱۴ مرداد هر سال، در سالگرد پیروزی انقلاب مشروطه ایران (که زایشگاه تمایلات سکولار دموکرات در کشورمان بود و در سال ۱۳۵۷ از «انقلاب مشروعه» شکست خورد)، برگزار کنند.
مؤسسان این کنگره، در مرحلهء کنونی، آن را صرفاً یک گردهمآئی سیاسی تلقی کرده و به صادر کردن قطعنامه و ایجاد انتخابات برای ایجاد نهاد سیاسی خاصی اعتقاد ندارند؛ هر چند روشن است که وقتی نیروهای سکولار دموکرات گرد هم آمده و به رایزنی بپردازند امکان اینکه عده ای از آنان، بر پایهء برنامه ها و تحلیل های مورد توافق خود، دست به تشکیل نهادهای سیاسی جدیدی هم بزنند وجود دارد.
اتفاقاً همین واقعه در جریان برگزاری نخستین کنگرهء سکولار دموکرات های ایران نیز اتفاق افتاد و کسانی که در آن تاریخ در شهر واشنگتن (پایتخت ایالات متحدهء امریکا) گرد هم آمده بودند تصمیم گرفتند تا در یک نهاد سیاسی جدید به نام «جنبش سکولار دموکراسی ایران» متشکل شوند. در پی تشکیل این نهاد نیز گروهی از امضاء کنندگان «بیانیهء عصر نو» که در واشنگتن حضور نداشتند نیز به این «جنبش» پیوستند.
کنگرهء نخست را چند تنی از داوطلبان امضاء کنندهء «بیانیهء عصر نو» ـ که در یک «کمیتهء تدارکات» با یکدیگر همکاری می کردند ـ برگزار نمودند. اما برای برگزاری کنگرهء دوم به ساختار کاراتری نیاز بود. به همین دلیل، از چند ماه پیش، برخی از اعضاء سازمان های مختلف سیاسی سکولار دموکرات، که بصورت انفرادی در کنگرهء اول شرکت کرده بودند، بر آن شدند تا، در راستای برگزاری کنگرهء دوم با یکدیگر همکاری کنند و در عین حال فرصتی را برای انجام فعالیت های سیاسی مشترکی، بر اساس «بیانیهء عصر نو»، فراهم آورند. نتیجهء این تصمیم بوجود آمدن «مجمع سازمان های سکولار دموکرات» بود که اکنون افق دید و فعالیت اش بسا بیش از برگزاری کنگرهء دوم را دربر می گیرد و امید آن می رود که رفته رفته، با پیوستن سازمان های جدید سکولار دموکرات به این «مجمع»، روزی شاهد پیدایش جبهه ای بزرگ متشکل از سازمان های سکولار دموکرات ایران باشیم. بهر حال، تا زمانی که کنگره دارای تشکیلات و توان مستقلی شود این مجمع قصد دارد، بعنوان برگزار کننده ای موقت، «کنگرهء دوم» را در روزهای نهم و دهم ماه اگوست ۲۰۱۴ در شهر «بوخوم» آلمان تشکیل دهد؛ بی آنکه جز تدارک آن قصد داشته باشد که خط و راستائی را بر بحث ها و مناظرات انجام یافته در آن تحمیل کند.
«کمیتهء برگزاری کنگره»، که از جانب این «مجمع» مأموریت یافته، مسئولیت گردآوری منابع مالی، تهیهء محل برگزاری کنگره، سامان دادن به پخش زندهء رادیو ـ تلویزیونی آنچه در کنگره پیش خواهد آمد، تهیه دو نهار برای میهمانان کنگره (روزهای شبنبه و یکشنبه)، تعیین موضوعات و گردانندگان مجالس بحث و تبادل نظر چهارگانه (دو صبح و دو بعد از ظهر) و نیز برگزاری مراسم بزرگداشت مشروطیت از طریق برگزاری یک مجلس فرهنگی، ادبی، هنری (شنبه شب) خواهد بود؛ اما توان مالی برای پرداختن هزینه های سفر، ایاب و ذهاب و اقامت در هتل ها و خوابگاه هائی را که در شهر بوخوم آمادهء پذیرائی از شرکت کنندگان در کنگره هستند نخواهد داشت و در این مورد نقش تسهیل کننده را بازی می کند.

بدینسان، هر کس که از راه دور و نزدیک، به هزینهء شخصی، رنج سفر را بر خود هموار کرده و به شهر بوخوم بیاید، نه میهمان که صاحب خانه و میزبان محسوب می شود و در ایجاد جریانی شرکت می کند که می خواهد، بر فراز هرگونه ایدئولوژی و باور سیاسی، سنتی فرخنده را برای سال های بی شمار آینده پایه گزاری کند؛ آنگونه که پس از فروپاشی و انحلال حکومت اسلامی نیز این سنت ادامه یابد و هر ساله، در سالروز پیروزی انقلاب مشروطه، نیروئی نگاهبان سکولار دموکراسی آن را پایدار بدارد.
اگرچه حضور و شرکت فعال همگان در این گردهمآئی آزاد است و مقدم هر که به کنگرهء بوخوم می آید گرامی شمرده می شود اما «کمیتهء برگزاری» خود را تنها در قبال کسانی مسئول می داند که حداکثر تا ۱۵ جولای ۲۰۱۴ اطلاعات زیر را در اختیار کمیته گذاشته باشند:
۱٫ نام و نشان، آدرس پستی، آدرس ای میل، شمارهء تلفن
۲٫ آیا به صفت شخصی در کنگره شرکت می کنید یا نمایندگی از تشکلی سیاسی را بر عهده خواهید داشت؟
۲٫ آیا تمایل دارید جزو هفت نفر نخستینی باشید که در آغاز هر یک از مجالس چهارگانهء کنگره، که شرح آن در زیر آمده است، به مدت ۵ تا ۸ دقیقه سخن می گویند؟
۳٫ در صورت پاسخ مثبت شما به پرسش فوق کدام مجلس را انتخاب می کنید؟
۴٫ اگر اهل ادبیات و هنر هستید، آیا میل دارید در جشن فرهنگی کنگره (شنبه شب) کاری از میان آفرینش های خود را ارائه داده و بر رونق این شب پر خاطره بیافزائید؟
۵٫ اگر در زمینه های نقاشی و عکاسی کار می کنید آیا مایلید نمایشگاهی از آثار شما در محل کنگره برقرار شود؟
۶٫ اگر کار نمایشی یا سینمائی می کنید آیا مایلید اثر کوتاهی از شما در کنگره نمایش داده شود؟
۵٫ آیا برای حضورتان به کنگره نیاز به فراهم کردن وسائلی است که باید در محل تهیه شوند؟ لطفاً توضیح دهید.
لطفاً پاسخ های خود به پرسش های بالا را به آدرس ای میل یا فکس زیر ارسال کنید:
E-mail: [email protected]
Fax: USA-509-352-9630
کمیتهء برگزاری و تدارکات کنگره، با دریافت اطلاعات شما، برنامهء تفصیلی و بستهء اطلاعاتی و کوپن غذا و نوشیدنی ها را برایتان ارسال خواهد داشت.
در عین حال، در صورتی که بدلایلی قادر به حضور در کنگره نیستید اما از برگزاری آن حمایت می کنید، لطف کرده و نام کامل خود را برای کمیتهء برگزاری ارسال دارید.
فهرست نام کسانی که در کنگره شرکت خواهند کرد یا از آن حمایت می کنند به تدریج در سایت کنگره در آدرس زیر اعلام خواهد شد.
www.mssdi.org
همچنین، از آنجا که تشکلات سکولار دموکراسی، نظیر همین کنگره، جز بر کمک های هموطنان و اعضاء خود تکیه ندارند، مخارج برگزاری کنگره ها نیز باید از این راه تأمین شود. در این مورد حسابی در شبکهء مالی Paypal در آدرس زیر باز شده است:
https://www.paypal.com/webapps/mpp/send-money-online
و در صورتی که شما یا دوستان تان بخواهید به برگزاری کنگرهء امسال کمک مالی کنید می توانید کمک مالی خود را، به هر مبلغ کم یا زیادی که ممکن باشد، به حساب این ای میل واریز نمائید:
[email protected]
همچنین از شما خواهش می کنیم که خود را میزبان این کنگره دانسته و این نامه را برای دیگرانی که نگران میهن مان هستند بفرستید.
با تشکر قبلی.
اعضاء کمیتهء برگزاری کنگره: حسن اعتمادی، محسن بهزاد کریمی، اسماعیل نوری علا
اعضاء کمیتهء تدارکات محلی: میرزا آقا عسگری (مانی)، جهانگیر لقائی، امید پور یوسفی
نمایندگان تشکلات عضو «مجمع سازمان های سکولار دموکرات ایران»:
از سوی اتحاد عشایر و اقوام جنوب ایران: پرویز ضرغامی،
از سوی جبههء مردم بلوچستان: دکتر رضا حسین بر،
از سوی جبههء ملی ایران (در خارج کشور): مهدی زمانی و دکتر امیرهوشمند ممتاز،
از سوی جنبش سکولار دموکراسی ایران: حسن اعتمادی ـ دکتر اسماعیل نوری علا،
از سوی حزب پان ایرانیست ایران (برون مرز): مهین ارجمند و دکتر حسن کیانزاد،
از سوی سازمان دفاع از حقوق ملی خلق ترکمن: جوما بورش،
از سوی شبکهء سکولارهای سبز ایران: محسن ذاکری، دارا صالح پور، نسترن نیکی علیی
از سوی کانون حقوق بشر ایران در تبعید: منوچهر محمدی، روح الله زم، سام سرابی
از سوی گروه رایزنی برای اتحاد: کورش اعتمادی
از سوی مرکز مطالعات سیاسی و تحقیقات استراتژیک اپوزیسیون: محسن بهزاد کریمی و محمد سرتیپی.