نیایش نوروزی

ای خدای که از برترین برتریها ، به برترین برتری ، برتری ، به تو نماز آوریم ، به تو نیاز آوریم :
تا هرآنکس که سالها بر او گذشته و در آستان سالی نو به پیشگاه پر شکوه تو بر پاست ، به بزرگی خود ، به آن شگرف نیروی خود راهبر شوی .
تا رخ نپوشی ، تو ای برترین بزرگ ، ای زورمند ترین توانا ، ای زیباترین هستی که چون تورخ پوشی دیگر ما خود نبینیم .
ای ز هرچه برتر ! تو خود مایی که خدایی ، تو خدایی که خود مایی .
تو رخ پوشی چه باشیم ؟ چو رخ پوشیم چه باشی ؟
بی تو نه بزرگی هست که بزرگترین نیست ، نه زیبایی هست که زیباترین نیست ، نه راستی هست که راست ترین نیست .
خدا باما باش . تو همه چیزی ، باش که چیزی باشیم .
تا ایران باشد ، تا ایران باشد ، تا ایران باشد . ایران که جایگاه شناسایی توست ، ایران که جای فرهنگهاست ، ایران که جای مردهاست .
تو در ایرانی وما در ایران …گر ایران نباشد دیگر …
دیگر تا زیبایی پرستیم ، تا نیکی آموزیم ، تا دوست بداریم ، تا مهر ورزیم ، مهر ورزیم چون مهر به گلها ، به سبزه ها ، به گیاهان ، به جانداران ، به زیبایان تا مهر پرستیم : مهر زیبا ورخشان را ، مهر پاسدار پیمانها را ، مهر پاسبان دودمانها را ، مهر پیروزگر سپاهیان را ، مهر هستی بخش ایران را .
تا خوب باشیم چون دریا : به خروشیدن ، جوشیدن وبودن ، بکوشیدن ورفتن ونیاسودن .
چون کوه به آرامی و سنگینی و شکوه وبلندی .چون شیر به سرکشی که به نیروی بسیار ، غرش به نرمی کنیم ، چون شاهین که فراز دوست باشیم ونیلگونی آسمان پرست . چون سرو راست وچون شراب خندان .
دیگر تا بجنگیم که تو به ما هستی داده ای . باید که باشیم که تو خواسته ای . باید که بجنگیم تا باشیم .
تا بسازیم ، بیافرینیم آفرینش از آفریدنیست ، همیشه وبی ایست .
آن هستی که هست وبه جنگ است ، آفریدن است ای آفریدگار وما که هستیم آفریده ای هستیم وچون خواهیم باشیم جنگنده ای آفریدگار .
به جنگ آفرین که به جنگ است جهان آفرین . به ما آفرین که بجنگیم همچنان .
دیگر تا به راه نیاکان باشیم وبه یاد نیاکان ، تا چون به فروردگان به فراز آیند وبر ما نگرند ، نگران نشوند . بدانند که به خوی ایشانیم وبه سوی ایشان . به نیکی یادشان کنیم وبه کوشش یادشان در جهان بر جای داریم .
دیگر تا شاد باشیم به هرکار ، پیروز باشیم به هرپیکار ، سرباز باشیم به جنگی مدام ، به راه ایران .
پاینده ایران

دکتر محمد رضا عاملی تهرانی ( ‫آژیر )