خانههشتم خرداد سالروز شهادت علیرضا رییس در سال ۱۳۲۵ گرامی باد.
متن تاریخی فرمان رییس:
فرمان تاریخی رییس، سرآغازی بر مکتب پان ایرانیسم
?توضیح: با پدید آمدن جریان فرقه دموکرات پیشه‌وری، نوجوانانی که سال‌ها پیش از آن گرد آمده بوند،کوشش های زیرزمینی را برای مبارزه مردمی با اشرار فرقه دموکرات آغاز کردند. این گروه هم اندیشان با نام‌هایی چون انجمن محصلین، باشگاه ایران‌دوست، گروه رستاخیز ملی نامیده می‌شد. نوجوانان اعضای این گروه ۱۵تا۲۰نفره شامل محسن پزشکپور، محمدرضا #عاملیتهرانی، ابوالقاسم پورهاشمی، مهدی بهره‌مند، هرمز دری، برادران ضیایی، برادران زهره و برادران جوان از دانش آموزان دبستان امیر معزی و تعدادی از نوجوانان آن محله از جمله پرویز صفیاری و فرید سیاح سپانلو بودند.
این دوره از فعالیت‌های گروه به دوره #انجمن معروف است. اعضای انجمن با خارج شدن نیروهای انگلیسی از تهران و باقی ماندن برخی از تجهیزات نظامی آن‌ها در امیرآباد، در پی آن بر آمدند تا با استفاده از مواد منفجره باقی مانده‌ی متفقین برخی از عناصر وابسته به بیگانه و خائنین را تنبیه کنند.
در هشتم خردادماه ۱۳۲۵ علیرضا رییس، یکی از هموندان شاخه نظامی این گروه ناسیونالیستی به هنگام ساختن بمب دستی و باز کردن سر نارنجک به علت انفجار به شهادت رسید.
با شهادت علیرضا رییس، این گروه ملی‌گرا از سوی دولت وقت شناسایی شده و برخی از اعضای آن برای مدتی دستگیر شدند. یک سال پس از شهادت علیرضا رییس در پانزدهم شهریور ۱۳۲۶ هسته مرکزی این گروه میهن‌پرست با گردآمدن در کنار رود کرج میثاقی را با خون خود امضا کردند و برای نخستین بار در آن پیمان‌نامه که به «فرمان رییس» معروف و توسط #محسنپزشکپور نوشته شده بود از لفظ “#پانایرانیسم” برای نامیدن اندیشه‌های خود استفاده کردند. از این تاریخ به بعد “مکتب پان ایرانیسم” به رهبری محسن پزشکپور تشکیل گردید. در همین سال‌ها کتاب ایدئدولوژیک “ما چه می خواهیم؟” از سوی محسن پزشکپور برای تبیین خواست‌ها و آرمان‌ها مکتب پان ایرانیسم نوشته شد. در سال ۱۳۲۹ کتاب “بنیاد مکتب پان ایرانیسم” به قلم محسن پزشکپور، #محمدرضاعاملی_تهرانی و علینقی عالیخانی نگارش و چاپ گردید.
❇️متن «فرمانرییس»❇️
«ما بنیان گذاران انجمن، که نخستین پایه‌ی ایران پرستی را به روی شانه‌های خود برپا کردیم، امروز در این ساعت به خاطر آن که انجمن مقدس خود را وارد یک راه تغییر ناپذیر و به سوی یک هدف مقدس جاوید رهسپار سازیم و به خاطر آن که آرزو و ایده مشترکی را که همگی در قلب داریم تقدیم جامعه‌ی ایرانی نموده و مبنای تعلیمات و فلسفه و کلیه عقاید انجمن خویش سازیم می‌گوییم #پانایرانیسم آن آرزوی مقدسی است که بر قلوب جملگی حکومت می‌کند.
اکنون به خدای خود و شرافت انجمن خود و به خون نخستین شهید و سرباز فداکار انجمن علیرضا رییس سوگند یاد می‌کنیم که برای همیشه و تا ابد جز پانایرانیسم برای خود هدف و آرزویی تخصیص ندهیم و ایران را جز به سوی این آینده درخشان و دوست داشتنی نرانیم.
ای آیندگان، ای کسانی که روزی زمام امور انجمن کنونی ما را در دست می گیرید.
مردان مبارز- کسانی که برای عظمت ایران به سازمان مقدس ما می‌پیوندید، زمام‌داران، ای افرادی که فرزندان داریوش و کوروش حکومت می‌کنید، ای خواننده‌ی عزیز، شاید وقتی که این سطور را می‌خوانی اجساد ما خاک شده باشد؛ شاید که جای ما کنج زندان باشد و شاید به جرم وطن پرستی آواره‌ی کوه و دشت باشیم، یا قلوب ما را که کانون آتش ایران پرستی است تیرهای جان‌گداز دشمنان میهن سوراخ سوراخ نموده باشد، اما از تو می‌خواهیم و به تو می‌گوییم و تو را به اهورامزدا خدای بزرگ ایران سوگند می‌دهیم که به پاس احترام روح شهدای ایران و به یاد بنیان گزاران انجمن و به خاطر عظمت ایران و برای همیشه تو نیز یک آرمان داشته باشی و متعقد به یک عقیده‌ی کلی گردی، پان ایرانیسم.
شاید این آرزو در زمان ما و در دوره ی تو به حقیقت نپیوندد، اما باشد، تو موظفی ذره ای از این اخگر را که در سینه داری در قلوب دیگران و آیندگان وارد کنی تا سینه به سینه بگردد و خاموش نشود مطمئن باش روزی می‌رسدکه این آتش، پلیدی‌ها را بسوزاند و جز پاکی چیزی برجای نگذارد، تا آن روز این وصیت ماست شما هاله‌ی سیاه را از پرچم ایران برنگیرید، این هاله نشانه‌ی عزاداری و ماتم ماست تا وقتی که به هدف مقدس خود نرسیده‌اید تا زمانی که عظمت ایران را اعاده ننموده‌اید شما را به ناموس وطن سوگند این هاله را برنگیرید و نعره کشان بگویید:
«به پیش برای محو این هاله‌ی سیاه، به پیش برای روز تاریخی و مقدس»
آن روزِ سعادت‌بارِ فرح بخش، آن روز برای نخستین بار پرچم سه رنگ ما بدون هاله سیاه در دست جوانان فداکار ایران و سربازان غیور انجمن در اهتراز خواهد بود.
هم وطنان درود بر شما و شهدای ایران، درود بر قهرمان پیش آهنگ و شهید راه آزادی ایران، علیرضا رییس؛ ایران را به شما می سپاریم و شما را به اهورامزدا.
پاینده ایران
نظرات