یک سال پیش بود که با یکی از دوستان صحبت میکردم.بعد از چند جمله کوتاه به ناگاه گفت

-میدونی ابوالفضل دستگیر شد !!!

-چی؟

-ابوالفضل به وضع دهشتناکی دستگیر شد.

-چطور؟ آخه چرا؟

-نصفه شبی مامور های امنیتی ریختند تو خونش، همه چیز را شکستند، حتی در و پنجره همسایه ها را، خودش و خانوادش را هم به باد ضرب و شتم و دشنام وناسزا گرفتند.ابوالفضل را هم دستگیر کردند بردند !

سکوت،سکوت،سکوت …

-نگران هستم، ناراحت، بروم

-برو،به امید گرفتن خبری از ابوالفضل و آزاد شدنش.

همانطور که نشستم به یک نقطه خیره میشوم، در سوالات و افکار خودم غوطه ور.

چرا؟آخه چرا؟ به چه جرمی؟

مقالات, مصاحبه ها، و اخبار مربوط ابوالفضل را از پیش دنبال میکردم.همیشه شجاعت و حس انسان دوستی او برایم قبل تحسین بودو بسیار جالب که به این جوانی چگونه از درد و رنج جامعه و مردم با خبر است، این مشکلات روح جوان او را چطور لمس کرده،با چنین شجاعت و دلیری فعالیت میکند،و خواست هم میهن را مقدم بر خواست خود قرار داده است.

روزهای بیخبری یکی پس از دیگری از پی هم میگذرند.فقط میدانیم ابوالفضل درسلول انفرادی زندان کارون اهواز حبس است.بدون حق ملاقات. پس از چندی خبر دار میشویم که ابوالفضل به اوین منتقل شد!!؟

تشویش، نگرانی، حالا چه میشود؟چرا؟

سوال،سوال، باز هم سوال، توی سرم سوالها دوران میکند. پاسخگویی اما نیست!

همزمان با ورود ابوالفضل، وکیلش،دکتر اولیایی فرد، نیز دستگیر میشود،وکیل و موکل هر دو در بند!!ابوالفضل در بدو ورود با ضرب و شتم شدید و فشار های روحی و جسمی مامورین امنیتی روبرو شده و در کلینیک زندان بستری میشود .پس ازآن نیز به سلول انفرادی، بند ۲ الف،بدون حق ملاقات و تلفن منتقل میشود. در این ضمن دادگاه نیز حکم را صادر میکند، یازده سال و نیم حبس تعزیری !!!

چند روز بعد دکتر اولیایی فرد آزاد میشود و من با نگرانی هرچه تمام تر از ایشان جویای حال ابوالفضل و پرونده او میشوم.

– یعنی چی میشود دکتر؟یازده سال و نیم؟

اینکه تمام ا جوانی ر ا باید در زندان سپری کند؟

-نه. نگران نباش.

من خوش بین هستم.

حکم ابوالفضل میشکند.

مگر ایران با کشوری در جنگ است که ۵ سال حکم برای ارتباط با دول متخاصم دادند؟

بقیه هم چیزی نیست، اینقدر نگران نباش.

گفتم حکم میشکند .

پس از خداحافظی احساس آرامش بیشتری میکنم..پس امید هست

چند ساعت بعددر این افکار  هستم که خبر دار میشوم دکتر اولیایی فرد مجددا دستگیر شده است. .در این ضمن که ابوالفضل در اوین در بند است , دادگاه تجدید نظر دار اهواز تشکیل میشود،اینبار حکم جدید یازده سال و نیم حبس قطعی!!!

اتهام:عضویت در مجموعه فعالان حقوق بشر درایران و عضویت در حزب پان ایرانیست به تحمل ۵ سال حبس قطعی

ارتباط با دول متخاصم به تحمل ۵ سال حبس قطعی

و تبلیغ علیه نظام از طریق مصاحبه با رسانه‌های بیگانه به تحمل ۱ سال حبس قطعی

در تاریخ ۲۳ اردیبهشت ۱۳۸۹، ابوالفضل پس از تحمل بیش از ۷۰ روز سلول انفرادی،از اوین به زندان کارون اهواز مجددا منتقل میشود. در میان معتادین، قاتلین، بیماران هپاتیت و ایدز .

او در حالی که حکم خود را کامل میکرد، ممنوع التردد، ممنوع الملاقات میشود ، حق تلفن را هم از او میگیرند . با بیماری قلبی و جثه ضعیفی که دارد بارها و بارها مورد شکنجه، ضرب و شتم وآزار قرار میگیرد، به سختی بیمار میشود، بدون دسترسی به دارو های مورد نیاز . وسرانجام در تاریخ ۳۱ شهریور ،به دلیل نداشتن امنیت، از کارون اهواز به بند ۳۵۰ اوین منتقل میشود.

البته ماجرا اینجا به پایان نمیرسد و در۱۵ بهمن درخواست دادگاه مجدد برای احکام جدید برای ابوالفضل میشود.

سوالی که در طی این یک سال برای من بی پاسخ مانده است این است که چرا؟ به چه جرمی فرزند دلیر میهن باید درچنین شرایطی قرار گیرد؟ مگر چه خلافی از او سر زده است که بهترین روزهای عمرش را باید در بند، پشت میله های زندان به پایان

برساند؟ مگر چه کرده که چنین از آغوش گرم خانواده و دوستان جدا شده است؟

ای کسانی که از انسانیت بوی نبرده اید،چشمهایتان را بسته اید و وجدانتان در خواب ژرفی فرورفته است،روی صحبتم به شماست .اگر زمانی بیدار شدید و به خود آمدید پاسخی برای اعمال خود دارید؟

شرمتان باد. شرمتان باد که با فرزندان دلیرمیهن چه میکنید. اما بدانید که آنها محکم تر و استوار تر از پیش در مقابل ظلم و ستم ایستاده اند.

و شرممان باد هنگامی که ابوالفضل ها در بندند،ما هم سکوت را به فریاد ترجیح دادیم و بجای خروشیدن ساکن شدیم و نظاره گر!!!.

به امیدروزی نه چندان دور که تمامی زندانیان سیاسی آزاد شوند و همگی در کنار هم پرچم پر افتخار ایران را با سربلندی به اهتزاز در آوریم.

به امید آزادی ایران وایرانی

پاینده ایران

رکسان-ک