ﺳﯽ و ﭘﻧﺞ ﺳﺎل ﺧﯾﺎﻧت ﺑﮫ ﻣﻧﺎﻓﻊ و ﻣﺻﺎﻟﺢ ﻣﻠﯽ اﯾراﻧﯾﺎن

ﺳراﻧﺟﺎم ﺳﯾد ﻋﻠﯽ ﺧﺎﻣﻧﮫ ای و دﺳﺗﯾﺎراﻧش

ﺟﺎم زھر ﺗﺳﻠﯾم و ﺗﻣﮑﯾن را

ﺑﺎ ﻧرﻣﺷﯽ ﻗﮭرﻣﺎﻧﺎﻧﮫ و ﮐرﻧﺷﯽ ھﻧرﻣﻧداﻧﮫ ﺳر ﮐﺷﯾدﻧد.

دﮐﺗر ﺣﺳن ﮐﯾﺎﻧزاد

ﺳراﻧﺟﺎم روز ﯾﮑﺷﻧﺑﮫ ۲۴ ﻧواﻣﺑر ۲۰۱۳ ﻣواﻓﻘت ﻧﺎﻣﮫ ﻣوﻗت ﺷش ﻣﺎھﮫ ﺑر ﺳر ﺑرﻧﺎﻣﮫ اﺗﻣﯽ ﺟﻣﮭوری اﺳﻼﻣﯽ در ژﻧو

ﺑﮫ اﻣﺿﺎی ﻧﻣﺎﯾﻧدﮔﺎن ۵+۱ و ﺟﻣﮭوری اﺳﻼﻣﯽ رﺳﯾد. ﻣواﻓﻘت ﻧﺎﻣﮫ ای ﮐﮫ ﻧﺷﺎﻧﮕر ﺗﺳﻠﯾم ﺳرﻣداران رژﯾﻣﯽ اﺳت

ﻧﺎﺑﺧرد, زﯾﺎده ﺧواه و رﺟزﺧواﻧﯽ ﮐﮫ در درازای ۳۵ ﺳﺎل ﮔذﺷﺗﮫ, ﭼﮫ در ﭘﮭﻧﮫ ی ﺣﮑوﻣﺗﮕزاری در ﮐﺷور و ﭼﮫ در

ﻋرﺻﮫ ی ﺳﯾﺎﺳت ﺟﮭﺎﻧﯽ ﺑرای ﭘﯾﺷﺑرد آﻣﺎج ھﺎی اﯾده اوﻟوژﯾﮏ ﻣذھﺑﯽ ﺳﯾﺎﺳﯽ ﺧود, ﺟز ﻓﺗﻧﮫ و ﺗﻧش آﻓرﯾﻧﯽ اﺑزار

دﯾﮕری ﺑﮑﺎر ﻧﮕرﻓﺗﮫ, ﻣﻧﺎﻓﻊ و ﻣﺻﺎﻟﺢ ﮐﺷورﻣﺎن را زﯾر ﭘﺎ ﮔذارده و آﻧرا ﺑﺎ ﻣﺧﺎطرات ﺑﺳﯾﺎر, از ﺟﻣﻠﮫ ﺣﻣﻠﮫ ﻧظﺎﻣﯽ,

ﺗﺧرﯾب و ﮔﺳﺳت ﻣﻠﯽ, روﺑرو ﺳﺎﺧﺗﮫ اﺳت.

ﻧﺎﮔﻔﺗﮫ ﻧﻣﺎﻧد ﮐﮫ ﺑر ﭘﺎﯾﮫ ﮔزارﺷﺎت رﺳﺎﻧﮫ ھﺎی ﮔروھﯽ ﺑوﯾژه در آﻣرﯾﮑﺎ, از ﺟﻣﻠﮫ ﺧﺑرﮔزاری AP -و وال اﺳﺗرﯾت

ژورﻧﺎل در ﮐﻧﺎر ﻣذاﮐرات ۵+۱ در ژﻧو, ﮔﻔﺗﮕوھﺎی ﭘﻧﮭﺎﻧﯽ از ﺑﮭﺎر ﺳﺎل ۲۰۱۱ ﻣﯾﺎن ﻧﻣﺎﯾﻧد ﮔﺎن دوﻟت آﻣرﯾﮑﺎ ﺑﮫ

ﺳرﭘرﺳﺗﯽ وﯾﻠﯾﺎم ﺑرﻧز, ﻣﻌﺎون وزارت ﺧﺎرﺟﮫ آﻣرﯾﮑﺎ, ﭘﯾﮕر اﻧﺟﺎم ﮔرﻓﺗﮫ و اﯾن در زﻣﺎﻧﯽ اﺳت ﮐﮫ ﺳﯾدﻋﻠﯽ ﺧﺎﻣﻧﮫ ای

در ﯾﮑﯽ از ﺳﺧﻧراﻧﯽ ھﺎ ی ﺧود, ھﻣﮫ ﮐﺳﺎﻧﯽ را ﮐﮫ ﻣﯽ ﺧواھﻧد ﺑﺎب ﻣذاﮐره ﺑﺎ آﻣرﯾﮑﺎ را ﺑﺎز ﮐﻧﻧد, ﺳﺎده ﻟوح و ﻧﺎدان

ﻣﯽ ﻧﺎﻣد و ھﻣﭼﻧﯾن ﻧزدﯾﮏ ﺑﮫ دو ھﻔﺗﮫ ﮔذﺷﺗﮫ, اﯾن رھﺑر ﻣﻌظم در ھﻔﺗﮫ ی ﺑﺳﯾﺞ و ﻋﺎﺷورای ﺣﺳﯾﻧﯽ در ﺟﻣﻊ

۵۰,۰۰۰ ﻧﻔری ﻓرﻣﺎﻧدھﺎن ﺑﺳﯾﺞ, ﻣزوراﻧﮫ و ﻋوام ﻓرﯾﺑﺎﻧﮫ ﺑﺎر دﯾﮕر, اﺳﺗﮑﺑﺎر ﺟﮭﺎﻧﯽ و آﻣرﯾﮑﺎ و اﺳراﯾﯾل ر ا ﻣورد

دﺷﻧﺎم و ﻧﺎﺳزا ﻗرار داده و ﺑﺎ ﺗﺣرﯾﮏ, ﺑﺳﯾﺟﯾﺎن را وادار ﺑﮫ ﻓرﯾﺎدھﺎی ﻣرگ ﺑر آﻣرﯾﮑﺎ و اﺳراﯾﯾل ﻣﯽ ﮐﻧد و در دﻣﯽ

دﯾﮕر در راﺑطﮫ ﺑﺎ ﻣذاﮐرات ژﻧو, ﺳﺧن از ﻧرﻣﺷﯽ ﻗﮭرﻣﺎﻧﺎﻧﮫ ﺑﮫ ﻣﯾﺎن آورده و ﻣﯽ ﮔوﯾد, اﯾن دﺳت ﺑرداﺷﺗن از

آرﻣﺎﻧﮭﺎی اﺳﻼﻣﯽ ﻧﯾﺳت, ﺑﻠﮑﮫ ﻣﺎﻧور ھﻧرﻣﻧداﻧﮫ ای اﺳت ﺑرای دﺳت ﯾﺎﻓﺗن ﺑﮫ ﻣﻘﺻود, ﻣﻘﺻودی ﮐﮫ در اﯾن ﻣﯾﺎن

ﻓراﯾﻧداش را ﭘس از ۳۵ ﺳﺎل ﺣﺎﮐﻣﯾت ﺟﺑﺎر و ﻓﺎﺷﯾﺳﺗﯽ ﺳردﻣداران ﺟﻣﮭوری اﺳﻼﻣﯽ در ﻣﯾﮭن ﻣﺎن اﯾراﻧزﻣﯾن, ﺑﮫ

ﭼﺷم ﺑﺎز ﻣﯽ ﺑﯾﻧﯾم.

ﺧﺎﻣﻧﮫ ای ﻣﯽ ﮔوﯾد «ﻣﺎ از ھﺎرت و ﭘورت دﺷﻣن ﻧﻣﯽ ﺗرﺳﯾم و اﺻرار دارﯾم ﺑر ﺗﺛﺑﯾت ﺣﻘوق ﻣﻠت, از ﺟﻣﻠﮫ ﺣﻘوق

ھﺳﺗﮫ ای, ﯾﮏ ﻗدم ﭘﺎ ﭘس ﻧﻣﯽ ﮔذارﯾم. اﻟﺑﺗﮫ در ﺟزﯾﯾﺎت دﺧﺎﻟت ﻧﻣﯽ ﮐﻧﯾم وﻟﯽ ﺑﺎﯾد ﺣدود و ﺧطوط ﻗرﻣز, رﻋﺎﯾت ﺷود»

اﯾن اﺻرار ﺑر ﺗﺛﺑﯾت ﺣﻘوق ﻣﻠت اﯾران و از آن ﺟﻣﻠﮫ ھﺳﺗﮫ ای, ﮐداﻣﯾن اﺳت ﮐﮫ ﺑﺧﺎطرش ﺳردﻣداران ﺟﻣﮭوری

اﺳﻼﻣﯽ ﻣﺎﺟراﺟوﯾﺎﻧﮫ ﺑوﯾژه در ده ﺳﺎل ﮔذﺷﺗﮫ, ﮐﺷور ﻣﺎ را ﺑﺎ ﻣﺧﺎطرات ﺑﯾﺷﻣﺎر ﻣﻧطﻘﮫ ای و ﺟﮭﺎﻧﯽ روﺑرو ﺳﺎﺧﺗﮫ,

ﭼرﺧش اﻗﺗﺻﺎد ﻣﻠﯽ را ﺑﺎ ﺗﺣﻣﯾل ﺗﺣرﯾم ھﺎ ﻧﺎﺑﺳﺎﻣﺎن ﺳﺎﺧﺗﮫ, ﺑﺎ اﯾﺟﺎد ﻧرخ ﺗورم ﻓزاﯾﻧده ی ارزی, ﭘول و ﺛروت ﻣﻠﯽ

اﯾراﻧﯾﺎن را ﺑﮕوﻧﮫ ی ھزاران ﻣﯾﻠﯾﺎردی ﺑﮫ ﺑﺎد داده, ﻓروش ﻧﻔت ﺧﺎم ۵ ﻣﯾﻠﯾون ﺑﺷﮑﮫ در روز ﭘﯾش از اﻧﻘﻼب را در

درازای ۳۵ ﺳﺎل ﮔذﺷﺗﮫ ﺑﮫ ۲,۵ ﺑﺷﮑﮫ و ﭘس از آﻏﺎز ﺗﺣرﯾم ھﺎ ﺑﮫ ۷۵۰,۰۰۰ ﺑﺷﮑﮫ در روز ﮐﺎھش داده اﺳت؟

ﮔزارش ﺻد روزه آﻗﺎی ﺣﺳن روﺣﺎﻧﯽ از اوﺿﺎع ﭘرﯾﺷﺎن و ورﺷﮑﺳﺗﮫ ی اﻗﺗﺻﺎدی و ﻣﺎﻟﯽ ﮐﺷور,

ﻣﺷﺗﯽ اﺳت از ﺧروار. او ﻣﯽ ﮔوﯾد, ھﻧﮕﺎﻣﯾﮑﮫ ﻣن ﻣﺳﺋوﻟﯾت دوﻟت را ﺑﮫ ﻋﮭده ﮔرﻓﺗم, ﻣوﺟودی

ﺧزاﻧﮫ ﮐﺷور, ﺗﻧﮭﺎ ۲۸۰ ﻣﯾﻠﯾﺎرد ﺗوﻣﺎن ﺑوده اﺳت ﮐﮫ ﺗﻧﮭﺎ ﺑرای ﭘرداﺧت ﺣﻘوق ﮐﺎرﻣﻧدان دوﻟت ﯾﻌﻧﯽ

۱

 

ﻣرداد ﻣﺎه, ۴۰۶۰ ﻣﯾﻠﯾﺎرد ﺗوﻣﺎن ﺑﮫ ﺑﺎﻧﮑﮭﺎ ﺑدھﮑﺎر ﺷدﯾم. ﻧرخ ﺗورم در ﻣﻘﺎﯾﺳﮫ ﺑﺎ ﺷﮭرﯾور ﺳﺎل

ﮔذﺷﺗﮫ ۴۳ در ﺻد اﻓزاﯾش ﯾﺎﻓﺗﮫ و ﺑدھﯽ دوﻟت ﺑﮫ ﺳﯾﺳﺗم ﺑﺎﻧﮑﯽ و ﺻﻧدوﻗﮭﺎی ﺑﺎزﻧﺷﺳﺗﮕﯽ, ﺑﮫ

ﭘﯾﻣﺎﻧﮑﺎران و ﺑﺧش ﺧﺻوﺻﯽ ﺑﮫ ﺑﯾش از ۲۰۰ ھزار ﻣﯾﻠﯾﺎرد ﺗوﻣﺎن رﺳﯾده اﺳت. ﺗﻌﮭدات و ﺗﺳﮭﯾﻼت

در ﺳﻔرھﺎی اﺳﺗﺎﻧﯽ دوﻟت اﺣﻣدی ﻧژاد در ۸ ﺳﺎل ﮔذﺷﺗﮫ ۲۱۱ ھزار ﻣﯾﻠﯾﺎرد ﺗوﻣﺎن ﺑوده ﮐﮫ ﺗﻧﮭﺎ ۳۰

درﺻد آن اﻧﺟﺎم ﮔرﻓﺗﮫ, ۷۰ درﺻد آن ﺑﺎﻗﯽ ﻣﺎﻧده. ﯾﻌﻧﯽ ۱۶ ﺳﺎل طول ﻣﯽ ﮐﺷد ﮐﮫ ﭘﺎﯾﺎن ﺑﭘذﯾرد. در

ﺳﺎل ۹۱ ﺗورم ۴۰ درﺻدی و رﺷد ﻣﻧﻔﯽ (رﮐود) داﺷﺗﯾم. ﮐﻣﺑود ﮔﻧدم در ﯾﮑﯽ از اﺳﺗﺎﻧﮭﺎی ﮐﺷور در

ﺳﯾﻠوھﺎ ﺗﻧﮭﺎ ﺑرای ﺳﮫ روز وﺟود داﺷت ﺑﺎ وﺟود اﯾﻧﮑﮫ ۲٫۷ ﻣﯾﻠﯾون ﺗن ﮔﻧدم وارد ﮐرده اﯾم. و آﻧﮕﺎه

روﺣﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﮔوﯾد, ﻧﻣﯽ ﺧواھم ﺑﮕوﯾم ھﻣﮫ ی ﻣﺷﮑﻼت ﻣﺎ ﻣرﺑوط ﺑﮫ ﺗﺣرﯾم اﺳت, ﻋﻣده ﻣﺷﮑﻼت ﻣﺎ

ﺑﯽ ﺗدﺑﯾری ﺑوده. در ﻋﯾن ﺣﺎل ﮐﮫ دوﻟت, ﺗﺣرﯾم را ﮐﺎﻏذ ﭘﺎره ﻣﯽ ﺧواﻧده, اﻣﺎ واﺑﺳﺗﮕﯽ اش را ﺑﮫ

ﺧﺎرج از طرﯾق واردات ﺑﯾﺷﺗر ﮐرده اﺳت. در ۸ ﺳﺎل ﮔذﺷﺗﮫ دوﻟت ﺑﺎ ﺑﯾش از ۶۰۰ ﻣﯾﻠﯾﺎرد دﻻر در

آﻣد ﻧﻔت و ﮔﺎز ﭘوﻟدارﺗرﯾن دوﻟت ھﺎ ﺑوده, اﻣﺎ ﺑدھﮑﺎر ﺗرﯾن.

اراﯾﮫ ﯾﮏ ﭼﻧﯾن ﺗﺎﺑﻠوﯾﻲ, اﻧﺑﺎن از اوﺿﺎع ﭘرﯾﺷﺎن و ﻧﺎﺑﺳﺎﻣﺎن ﮐﺷور و ﺑوﯾژه اﻗﺗﺻﺎد ورﺷﮑﺳﺗﮫ آن ﺑﺎ ﺧزاﻧﮫ ﺧﺎﻟﯽ و

ﭼﭘﺎول ﺷده اش و ھﻣﭼﻧﯾن ﻣﯾﻠﯾﺎردھﺎ ﺑدھﮑﺎری – ﮐﮫ دوﻟت ﻣورد ﭘﺷﺗﯾﺑﺎﻧﯽ رھﺑر ﻣﻌظم ﺳﯾدﻋﻠﯽ ﺧﺎﻣﻧﮫ ای, ﯾﻌﻧﯽ اﺣﻣدی

ﻧژاد از ﺧود ﺑﮫ ﺟﺎی ﮔذاﺷﺗﮫ اﺳت- ﺑﺎﯾد ﮐﮫ ﻋﺎﻣﻠﯾن اش را ﺑﮫ ﺳﺑب ﺣﯾف وﻣﯾل و ﻏﺎرت اﻣوال ﻋﻣوﻣﯽ ﺑر ﮐرﺳﯽ اﺗﮭﺎم

و دادﺧواھﯽ ﻧﺷﺎﻧﯾد ﮐﮫ در ردﯾف ﺷﻣﺎره ﯾﮏ آن, ﺳﯾدﻋﻠﯽ ﺧﺎﻣﻧﮫ ای ﻗرار دارد. زﯾرا ﮐﮫ او ﺑﮫ ﻋﻧوان وﻻﯾت ﻓﻘﯾﮫ و

ﺑرطﺑق اﺻول و ﻣﺑﺎﻧﯽ ﻗﺎﻧون اﺳﺎﺳﯽ ﺟﻣﮭوری اﺳﻼﻣﯽ, اﻗﺗدار ﺑر ﺗﻣﺎﻣﯽ ﻗواﻧﯾن اﻧﺗﺧﺎﺑﯽ, ﻗﺎﻧوﻧﮕزاری, ﻗﺿﺎﯾﻲ و

اﺟراﯾﻲ داﺷﺗﮫ و ﺑﺎﯾد ﺑﮫ ﻣﻠت اﯾران ﭘﺎﺳﺦ دھد ﮐﮫ دﻟﯾل ﺣﻣﺎﯾﺗش از ﯾﮏ ﭼﻧﯾن دوﻟت ﺑﯽ ﻋرﺿﮫ و ﻧﺎﺑﺧردی, ﮐﮫ ﺑﮫ

ﺧﺎطرش, ﺧﯾزش آزادﯾﺧواھﺎﻧﮫ ﻣﯾﻠﯾوﻧﯽ زﻧﺎن و ﻣردان اﯾراﻧزﻣﯾن را ﺳرﮐوب ﮐرده و آﻧﮭﻣﮫ ﻗﺳﺎوت و ﺟﻧﺎﯾﺎت ﺧوﻧﯾن را

ﺑراه اﻧداﺧﺗﮫ, ﭼﮫ ﺑوده اﺳت؟. آﻧوﻗت اﯾن ﺟرﺳوﻣﮫ ھﺎی ﻓﺳﺎد و زﺷﺗﯽ و ﻗﮭر و ﮐﯾﻧﮫ در ھﻔﺗﮫ ی ﺑﺳﯾﺞ و ﻋﺎﺷورای

ﺣﺳﯾﻧﯽ ﺳﺧن از ﻋزت و ﮐراﻣت اﻧﺳﺎﻧﯽ و ﺣﻣﺎﺳﮫ زﯾﻧب ﮐﺑری, ﺑﮫ ﻣﯾﺎن ﻣﯽ آورﻧد و ﺷرم و ﺣﯾﺎ ھم ﻧدارﻧد. اﻣﺎ

ﺑﺎزﮔردﯾم ﺑﮫ اﯾﻧﮑﮫ ﺳﯾد ﻋﻠﯽ ﺧﺎﻣﻧﮫ ای ﻣﯾﮕوﯾد: اﺻرارﺑر ﺗﺛﺑﯾت ﺣﻘوق ﻣﻠت اﯾران و ازﺟﻣﻠﮫ ﺣﻘوق ھﺳﺗﮫ ای دارد و

ﯾﮏ ﻗدم ھم ﺑﮫ ﻋﻘب ﭘس ﻧﺧواھد ﻧﺷﺳت!؟

اﯾن ﺣﻘوق ھﺳﺗﮫ ای ﮐﮫ رژﯾم ﺟﻣﮭوری اﺳﻼﻣﯽ و ﺳردﻣداراﻧش در ده ﺳﺎل ﮔذﺷﺗﮫ ﺑﺧﺎطرش ﺑﺎ ﻧﮭﺎدھﺎی ﺟﮭﺎﻧﯽ از

ﺟﻣﻠﮫ ﺷورای اﻣﻧﯾت ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠل ﻣﺗﺣد و آژاﻧس اﺗﻣﯽ در وﯾن و ﮐﺷورھﺎی ۵+۱ و اﺗﺣﺎد اروﭘﺎ و آﻣرﯾﮑﺎ در اﻓﺗﺎده اﻧد

ﭼﯾﺳت و ﭼﮕوﻧﮫ اﺳت؟

آﯾﺎ ﺑراﺳﺗﯽ در راﺑطﮫ ﺑﺎ اﺳﺗﻔﺎده ﺻﻠﺢ آﻣﯾز از اﻧرژی ھﺳﺗﮫ ای, ﺣﻘﯽ از ﻣردم اﯾران ﮔرﻓﺗﮫ و ﯾﺎ زﯾر ﭘﺎ ﮔذاﺷﺗﮫ ﺷده

اﺳت؟ … ﺑر ﭘﺎﯾﮫ ﻗراداد ﻣﻧﻊ ﮔﺳﺗرش ﺗﺳﻠﯾﺣﺎت اﺗﻣﯽ و ﭘروﺗﮑل اﻟﺣﺎﻗﯽ آن ﮐﮫ ﺳراﻧﺟﺎم ﻋﻠﯽ اﮐﺑر ﺻﺎﻟﺣﯽ ﻧﻣﺎﯾﻧده وﻗت

اﯾران در آژاﻧس ﺟﮭﺎﻧﯽ اﻧرژی اﺗﻣﯽ در وﯾن در ۱۸ دﺳﺎﻣﺑر ۲۰۰۳ , اﻣﺿﺎ ﮐرد- ھﻣﮫ ﮐﺷورھﺎی ﺟﮭﺎن ﺣق اﺳﺗﻔﺎده

ﺻﻠﺢ آﻣﯾز از اﻧرژی ھﺳﺗﮫ ای را داﺷﺗﮫ, ﯾﻌﻧﯽ اﯾﻧﮑﮫ ﻣﯽ ﺗواﻧﻧد ﻏﺗﯽ ﺳﺎزی اوراﻧﯾوم را ﺗﺎ ﻣرز ۵%, ھم ﺑرای ﻣﺻرف

رآﮐﺗور ھﺎی ﭘژوھﺷﯽ و ھم ﺗوﻟﯾد ﻣﯾﻠﮫ ھﺎی ﺳوﺧت ﻧﯾروﮔﺎھﮭﺎی اﺗﻣﯽ, اﻧﺟﺎم دھﻧد. اﻣﺎ ﺣﮑوﻣﺗﮕران ﺟﻣﮭوری

اﺳﻼﻣﯽ, ﮐﮫ اﯾن ﻣواﻓﻘﺗﻧﺎﻣﮫ را ﮐﮫ ﺧود اﻣﺿﺎء ﮐرده ﺑودﻧد ﺑﺎ اﻓزاﯾش ﺑﯾش از ﭘﺎﻧزده ھزار ﺳﺎﻧﺗرﯾﻔﯾوژ از ﻣرز ۵% ﺗﺎ

۲۰% ﺑﺎﻻﺑرده, آﻧﮭم ﺑﺎ ﭘﻧﮭﺎن ﮐﺎرﯾﮭﺎ در ﻧظﻧز, اراک, اﺻﻔﮭﺎن و دردل ﮐوھﮭﺎ. آﻧﮭﺎ ھﻣﭼﻧﯾن از ورود ﺑﺎزرﺳﺎن آژاﻧس

ﺑﯾن اﻟﻣﻠﻠﯽ اﺗﻣﯽ ﮐﮫ ﺑر ﭘﺎﯾﮫ ﻗواﻧﯾن آژاﻧس اﯾن ﺣق ﺑﮫ آﻧﮭﺎ داده ﺷده ﮐﮫ ﺑﺎ ﺧﺑر و ﯾﺎ ﺑﯽ ﺧﺑر, ﺑرای ﮐﻧﺗرل ﺑﮫ اﯾران

ﺳﻔر ﮐﻧﻧد, ﺟﻠوﮔﯾری ﮐرده و ﺗﻣﺎم ﻗواﻧﯾن ﭘﯾﻣﺎن ﻧﺎﻣﮫ ﻣﻧﻊ ﮔﺳﺗرش را ﺑﺎ ﺧﯾره ﺳری زﯾر ﭘﺎ ﮔذاردﻧد. آﻗﺎی اﺣﻣدی ﻧژاد

در آن ھﻧﮕﺎم ﻗطﻌﻧﺎﻣﮫ ھﺎی ﺷورای اﻣﻧﯾت ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠل ﻣﺗﺣد را ﮐﺎﻏذ ﭘﺎره ﺧواﻧده و ﺑﮫ ھﯾﭻ ﮔرﻓﺗﻧد و ﺑﺎ ﭘﻧﮭﺎن ﮐﺎری

و ﺷﺗﺎب ﺑﮫ ﻏﻧﯽ ﺳﺎزی اوراﻧﯾوم ﺑرای ﺗوﻟﯾد %۲۰ اداﻣﮫ دادﻧد. ﻣﺳﺋوﻟﯾن ﺣﮑوﻣت در ۱۳ دﺳﺎﻣﺑر ﺳﺎل ۲۰۰۵ اﻋﻼم

ﮐردﻧد ﺑرﻏم ﭘﯾﺷﻧﮭﺎد اروﭘﺎ ﺑرای اراﺋﮫ رآﮐﺗور آب ﺳﺑﮏ, ﺳﺎﺧت رآﮐﺗور آب ﺳﻧﮕﯾن را در اراک ﻣﺗوﻗف ﻧﺧواھﻧد ﮐرد.

در ۹ آورﯾل ﺳﺎل ۲۰۰۴ ﻏﻼﻣرﺿﺎ آﻗﺎزاده رﺋﯾس ﺳﺎزﻣﺎن اﻧرژی اﺗﻣﯽ اﯾران ﺑرای ﻧﺧﺳﺗﯾن ﺑﺎر ﭘس از ﻣذاﮐرات ﭼﻧد

ﺳﺎﻟﮫ ﺑﯽ ﺣﺎﺻل, ﺧﺑر ﻣﯽ دھد ﮐﮫ ﺟﻣﮭوری اﺳﻼﻣﯽ داوطﻠﺑﺎﻧﮫ ﮐﺎر ﺳﺎﻧﺗرﯾﻔﯾوژ ھﺎ را ﻣﺗوﻗف ﻣﯽ ﮐﻧد. اﻣﺎ در ژوﺋن

۲

 

ھﻣﺎﻧﺳﺎل آژاﻧس ﺑﯾن اﻟﻣﻠﻠﯽ ﺳﺧن از ﻧﺷﺎﻧﮫ ھﺎی ﺗﺎزه ای از اوراﻧﯾوم ﻏﻧﯽ ﺷده در اﯾران ﺑﮫ ﻣﯾﺎن آورده, ﮐﮫ ﻓراﺗر از

ﺳطﺢ ﻻزم ﺑرای ﺗوﻟﯾد ﻏﯾرﻧظﺎﻣﯽ اﻧرژی ھﺳﺗﮫ ای اﺳت. در ۱۳ ژوﺋن ۲۰۰۴, ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺟﻣﮭوری اﺳﻼﻣﯽ اﻋﻼم ﮐردﻧد

ﮐﮫ ﺗﺳﻠﯾم ﻓﺷﺎرھﺎی ﺑﯾن اﻟﻣﻠﻠﯽ ﻧﺧواھﻧد ﺷد و در ۲۷ ژوﺋﯾﮫ ۲۰۰۴ آﻧﮭﺎ ﭘﻠﻣب اﻧرژی اﺗﻣﯽ را از روی ﺳﺎﻧﺗرﯾﻔﯾوژ ھﺎ

ﮐﻧده و ﺗوﻟﯾد اوراﻧﯾوم, دوﺑﺎره در ﻧطﻧز آﻏﺎزﻣﯽ ﮔردد.

در ۱۵ اوت ۲۰۰۵ ﻋﻠﯽ ﻻرﯾﺟﺎﻧﯽ ﺑﺟﺎی ﺣﺳن روﺣﺎﻧﯽ دﺑﯾر ﺷورای اﻣﻧﯾت ﻣﻠﯽ ﺟﻣﮭوری اﺳﻼﻣﯽ ﺷده و ﺳرﭘرﺳﺗﯽ

ﻣذاﮐرات ﺑﺎ ﻧﻣﺎﯾﻧدﮔﺎن ﺳﮫ ﮐﺷور آﻟﻣﺎن, ﻓراﻧﺳﮫ و اﻧﮕﻠﯾس را ﺑﮫ ﻋﮭده ﻣﯽ ﮔﯾرد. در ﺗﺎرﯾﺦ ۲۳ اوت ۲۰۰۵ اﯾن

ﻧﻣﺎﯾﻧدﮔﺎن ﺑﮫ ﺳﺑب از ﺳرﮔﯾری ﻓﻌﺎﻟﯾت ھﺎی ھﺳﺗﮫ ای در ﺗﺎﺳﯾﺳﺎت اﺻﻔﮭﺎن, اﻧﺟﺎم ﻣذاﮐرات دﮔرﺑﺎره را ﮐﮫ ﻗرار ﺑود در

ﺗﺎرﯾﺦ ۳۰ اوت ۲۰۰۵ آﻏﺎز ﮔردد ﺑﮫ دﻟﯾل ﻧﻘض ﻣﻔﺎد ﺗواﻓﻘﻧﺎﻣﮫ ﭘﺎرﯾس ﮐﮫ در ﻧواﻣﺑر ۲۰۰۴ اﻣﺿﺎء ﮐرده ﺑودﻧد, ﻟﻐو

ﮐردﻧد. در اﯾن ھﻧﮕﺎم, ﺣﺎدﺛﮫ آﻓرﯾﻧﺎن ﺣزب اﻟﻠﮭﯽ رژﯾم ﺑﮫ ﺧﯾﺎﺑﺎﻧﮭﺎ رﯾﺧﺗﮫ و ﭘرﭼم ھﺎی ﻣﻠﯽ ﺳﮫ ﮐﺷور آﻟﻣﺎن, ﻓراﻧﺳﮫ,

اﻧﮕﻠﯾس و ھﻣﭼﻧﯾن آﻣرﯾﮑﺎ را ﺑﮫ آﺗش ﮐﺷﯾدﻧد و ﺑﺎ ﺷﻌﺎرھﺎی ﻣرگ ﺑر آﻣرﯾﮑﺎ و ﺳﮫ ﮐﺷور اروﭘﺎﯾﻲ «وای اﮔر ﺧﺎﻣﻧﮫ

ای ﺣﮑم ﺟﮭﺎدم دھد, ارﺗش دﻧﯾﺎ ﻧﺗواﻧد ﮐﮫ ﺟواﺑم دھد.», ﻣﻧطق و ﺷﯾوه ﻋﻣل ﺣﺎﮐﻣﯾت ﻓرﻗﮫ ای را در ﺑرﺧورد ﺑﺎ ﺟﮭﺎن

آزاد در ﻗرن ﺑﯾﺳت و ﯾﮑم, ﺑﮫ ﻧﻣﺎﯾش ﮔذاردﻧد.

ﺑﺎ ﺗوﺟﮫ ﺑﮫ آﻧﭼﮫ ﮐﮫ در ﻓراز آوردﯾم, ﻣﯽ ﺗوان روﺷن ﺑﯾﺎن ﻧﻣود ﮐﮫ ﻣﺷﮑل اﺳﺎﺳﯽ و ﺑزرگ ﺟﻣﮭوری اﺳﻼﻣﯽ و

ﺣﺎﮐﻣﯾت ﻓرﻗﮫ ای, ﻣﮑﺗﺑﯽ, ﺳﯾﺎﺳﯽ و ﻣذھﺑﯽ آن, ﻧﺑود اﻋﺗﻣﺎدی اﺳت ﮐﮫ در ۳۵ ﺳﺎل ﮔذﺷﺗﮫ ﻧﺳﺑت ﺑﮫ ﺧود در ﺟﮭﺎن

ﺑوﺟود آورده و اﯾن ﺑﯽ اﻋﺗﻣﺎدی ﺑﺎ ﺗوﺟﮫ ﺑﮫ ﺗﻣﺎﻣﯾن ﮐﻧش ھﺎی ﺗﻧش آﻓرﯾن ﺣﮑوﻣﺗﮕران در ﻣﻧطﻘﮫ, ﯾﻌﻧﯽ ﺣﻣﺎﯾت از

ﺳﺎزﻣﺎﻧﮭﺎی ﺗرورﯾﺳﺗﯽ, از ﺟﻣﻠﮫ ﺣزب ﷲ در ﻟﺑﻧﺎن و ﻓﻠﺳطﯾن و ھﻣﭼﻧﯾن اﺳد ﺟﻧﺎﯾﺗﮑﺎر در ﺳورﯾﮫ و دﯾﮕر ﮐﺷورھﺎی

ﺟﮭﺎن, ﺑﺎ آﻣدن اﺣﻣدی ﻧژاد در ھﺷت ﺳﺎل ﮔذﺷﺗﮫ و دﺧﺎﻟت ﻋواﻣل ﺳﭘﺎه و ﺑﺳﯾﺞ در اﻣور ﮐﺷور و ﺑرﮐرﺳﯽ ﻧﺷﺎﻧدن

اﺻوﻟﮕراﯾﺎﻧﯽ ﭼوﻧﺎن ﻋﻠﯽ ﻻرﯾﺟﺎﻧﯽ ﺑرﯾﺎﺳت ﻣﺟﻠس اﺳﻼﻣﯽ, ﺳﺎل ﺑﮫ ﺳﺎل اﻓروﻧﺗر ﮔﺷﺗﮫ اﺳت.

در ﺗﺎرﯾﺦ ۱ اوت ۲۰۰۵ ﻋﻠﯽ ﻻرﯾﺟﺎﻧﯽ در ﺑرﻧﺎﻣﮫ ﯾﮏ ﺗﻠوﯾزﯾون ﻣﯾﮕوﯾد: ﻗرارداد ﻣﻧﻊ ﮔﺳﺗرش ﺗﺳﻠﯾﺣﺎت اﺗﻣﯽ ﻣرده

اﺳت. اﺧﺗﻼف ﻣﺎ ﺑﺎ ﻏرب در ﻣورد ﺗﺳﻠﯾﺣﺎت اﺗﻣﯽ اﺳت و ﻧﮫ درﺑﺎره ﺗﮭﯾﮫ ﻣﯾﻠﮫ ھﺎی ﺳوﺧت ھﺳﺗﮫ ای ﺑرای ﺗوﻟﯾد

ﻧﯾرو. ﻣﺎ ﺗﺎ ﺑﮫ ﺣﺎل ﺑﺎ اروﭘﺎﯾﻲ ھﺎ در ﺑﺎره ﻏﻧﯽ ﺳﺎزی اوراﻧﯾوم ﺳﺑﮏ (Low) ﺑﺣث ﮐرده اﯾم و ﻧﮫ اوراﻧﯾوم ﺳﻧﮕﯾن

(High) ﮐﮫ ﺑﮫ آن ﻧﯾﺎز دارﯾم. از اﯾﺷﺎن ﭘرﺳﯾدﻧد ﺑرای ﭼﮫ ﮐﺎر ﺷﻣﺎ ﺑﮫ اﯾن اوراﻧﯾوم ﻧﯾﺎز دارﯾد, او ﺧﯾﻠﯽ ﺷﻔﺎف ﭘﺎﺳﺦ

داد, اﯾن ﺣق را ﻣﺎ دارﯾم ﮐﮫ ﺑﺎ ﺗﺳﻠﯾﺣﺎت اﺗﻣﯽ از ﺧود دﻓﺎع ﮐﻧﯾم, ﯾﻌﻧﯽ اﯾﻧﮑﮫ ﺑﻣب اﺗﻣﯽ ﺑﺳﺎزﯾم. و ھم در اﯾن راﺑطﮫ

ﻋﻠﯽ ﻻرﯾﺟﺎﻧﯽ در ﻣﻘﺎم ﭘﯾﺷﯾن ﺧود ﯾﻌﻧﯽ رﯾﺎﺳت رادﯾوو ﺗﻠوﯾزﯾون ﺟﻣﮭوری اﺳﻼﻣﯽ ﭘس از اﻣﺿﺎی ﭘﯾﻣﺎن اﻟﺣﺎﻗﯽ ﻣﻧﻊ

ﮔﺳﺗرش ﺗﺳﻠﯾﺣﺎت اﺗﻣﯽ ﯾﻌﻧﯽ NPT ﮔﻔﺗﮫ ﺑود, «ﻣروارﯾد ﻏﻠﺗﺎن دادﯾم و آب ﻧﺑﺎت ﮔرﻓﺗﯾم» و ھم در اﯾن راﺑطﮫ,

ﺳرﭘرﺳت اﻧﺳﺗﯾﺗوی ﻣطﺎﻟﻌﺎت اﺳﺗراﺗژﯾﮏ در روﺳﯾﮫ آﻗﺎی وﻻدﯾﻣﯾراورﻟو Wladimir Orlow در ﯾﮏ ﮐﻧﻔراﻧس

ﻣطﺑوﻋﺎﺗﯽ ﺻرﯾﺢ ﻣﯽ ﮔوﯾد ﮐﮫ ﻣﺎ ﺑﺎﯾد ﺑﭘذﯾرﯾم ﮐﮫ اﯾران در ﺟﮭت رﺳﯾدن ﺑﮫ ﯾﮏ ﺑرﻧﺎﻣﮫ ﮐﺎﻣل اﺳﺗﻔﺎده اﻧرژی اﺗﻣﯽ اﺳت

ﮐﮫ ظﺎھراً ﺻﻠﺢ آﻣﯾز اﺳت, اﻣﺎ ﺗﻧﮭﺎ ﯾﮏ ﮔﺎم ﺑرای ﺗوﻟﯾد ﺗﺳﻠﯾﺣﺎت اﺗﻣﯽ ﻓﺎﺻﻠﮫ دارد.

ھﻣﭼﻧﯾن در اﯾن راﺑطﮫ, آﻗﺎی «ﮐﻼس دﯾﺗر ﻓراﻧﮏ ﺑرﮔر» در ﺗﺎرﯾﺦ ۱ اﮐﺗﺑر ۲۰۰۴ در ﺗﺣﻠﯾﻠﯽ ﻣﮭم زﯾر ﻋﻧوان «ﻗدرت

اﺗﻣﯽ اﯾران» در روزﻧﺎﻣﮫ ﻓراﻧﮑﻔورﺗر آﻟﮕﻣﺎﯾﻧﮫ زاﯾﺗوﻧﮓ ﻣﯽ ﻧوﯾﺳد: ﺳﺧن از ﯾﮏ ﻣرﮐز ﺧطرﻧوﯾن در ﻣﻧطﻘﮫ ﺗﻧش زای

ﺧﻠﯾﺞ ﻓﺎرس در ﻣﯾﺎن اﺳت.ﺣﮑوﻣﺗﮕران در اﯾران, ﺑﺎ ﺷﺗﺎب ﺑﯽ ﺳﺎﺑﻘﮫ ای ھدف ﺧود ﯾﻌﻧﯽ ﮐﺎﻣل ﮐردن ﺑرﻧﺎﻣﮫ ھﺳﺗﮫ ای

را دﻧﺑﺎل ﻣﯽ ﮐﻧﻧد و ﻣدﻋﯽ ھﺳﺗﻧد ﮐﮫ ﺑرای اﺳﺗﻔﺎده ﺻﻠﺢ آﻣﯾز از اﻧرژی ھﺳﺗﮫ ای اﺳت. ﺑﮫ اﯾن ﺳﺧن دﯾﮕر ﮐﺳﯽ ﺑﺎور

ﻧدارد. ھﻣﮕﺎن ﺑر اﯾن ﺑﺎورﻧد ﮐﮫ ﺣﮑوﻣت در اﯾران ﺑدﻧﺑﺎل ﺗوﻟﯾد ﺗﺳﻠﯾﺣﺎت اﺗﻣﯽ و از ﺟﻣﻠﮫ ﮐﻼھﮏ اﺗﻣﯽ ﺑرای راﮐت

ھﺎی ﻣﯾﺎن و دورﺑردی اﺳت ﮐﮫ ﺑﺎ آﻧﮭﺎ ﺑﺗواﻧد ﻣرﮐز اروﭘﺎ را ﻧﺷﺎن ﺑﮕﯾرد. آﯾﺎ ﻣﯽ ﺗوان ﭘذﯾرﻓت ﮐﮫ ﯾﮏ رژﯾم ﻓﻧﺎﺗﯾﮏ

اﺳﻼﻣﯽ در ﺧﺎورﻣﯾﺎﻧﮫ ﺑﮫ ﺗﺳﻠﯾﺣﺎت اﺗﻣﯽ دﺳت ﯾﺎﺑد؟

«ﯾوﺷﮑﺎ ﻓﯾﺷر» وزﯾرﺧﺎرﺟﮫ آﻟﻣﺎن, در آن ھﻧﮕﺎم, ﭘﯾش از آﻏﺎز ﺟﻧﮓ آﻣرﯾﮑﺎ ﺑﺎ ﻋراق ﮔﻔﺗﮫ ﺑود ﮐﮫ ﺧطر واﻗﻌﯽ ﻧﮫ از

ﺳوی ﻋراق, ﺑﻠﮑﮫ از ﺳوی اﯾران اﺳت ﮐﮫ درﻧزدﯾﮑﯽ دﺳﺗﯾﺎﺑﯽ ﺑﮫ ﺗﺳﻠﯾﺣﺎت ھﺳﺗﮫ ای ﻗرارﮔرﻓﺗﮫ اﺳت. ﺷﮑﯽ ﻧﯾﺳت ﮐﮫ

اﮔر اﯾران ﯾﮏ ﻗدرت ﺗﺳﻠﯾﺣﺎﺗﯽ اﺗﻣﯽ ﺷود, اﯾن ﺑﺎﺧود ﯾﮏ وﺿﻌﯾت اﺳﺗراﺗژﯾﮏ ﻧوﯾﻧﯽ را در ﺧﺎورﻣﯾﺎﻧﮫ, ﺧﻠﯾﺞ ﻓﺎرس و

درﯾﺎی ﻣدﯾﺗراﻧﮫ ﺷرﻗﯽ ﭘﯾش ﻣﯽ آورد ﮐﮫ ھﻣراه ﺑﺎ واﮐﻧش ھﺎﯾﻲ از ﺳوی دﯾﮕر ﮐﺷورھﺎی ﻣﻧطﻘﮫ ﺧواھد ﺑود. از ﺟﻣﻠﮫ

اﺳراﺋﯾل اﻋﻼم ﮐرده اﺳت ﮐﮫ در اﯾن راﺳﺗﺎ آرام ﻧﺧواھد ﻧﺷﺳت. ھﻣﺎﻧﮕوﻧﮫ ﮐﮫ درھﻧﮕﺎم ﺟﻧﮓ اﯾران و ﻋراق ﻣرﮐز

۳

 

رآﮐﺗور اﺗﻣﯽ «اوزﯾراک» (Ozirak) ﮐﺷور ﻋراق را ﺑﻣﺑﺎران ﮐرد و اﯾن ﭘرﺳش ﭘﯾش روی ﻣﺎ ﻗرار داد ﮐﮫ ﭼرا ﻧﺑﺎﯾد

دﯾﮕر ﮐﺷورھﺎی ﻣﻧطﻘﮫ از ﺟﻣﻠﮫ ﻋرﺑﺳﺗﺎن, ﻣﺻر و ﺗرﮐﯾﮫ و ﺣﺗﺎ ﺳورﯾﮫ در ﭼﺎرﭼوب ﺳﯾﺎﺳت ھﺎی راھﺑردی و ﺛﺑﺎت و

اﻣﻧﯾت ﻣﻠﯽ ﺧود, دﺳت ﺑﮫ ﻓﻧﺎوری ﺗﺳﻠﯾﺣﺎت اﺗﻣﯽ ﺑﺑرﻧد و در ﭼرﺧﮫ ای ﮐﻼﺳﯾﮏ از دﻓﺎع اﺗﻣﯽ ﻗرار ﻧﮕﯾرﻧد؟»

آﻗﺎی ﻓﯾﺷر ھﻣﭼﻧﯾن ﯾﺎدآور ﺷد ﮐﮫ ﻣﻘﺎﻣﺎت ﻣﺳﺋول در اﯾران ﺑﺎﯾد ﺑﺎ واﻗﻊ ﺑﯾﻧﯽ ﺑﮫ ﻣﺳﺎﺋل ﺑﻧﮕرﻧد و ﺑﯽ ﮔدار ﺑﮫ آب ﻧزﻧﻧد

و ﺑداﻧﻧد ﮐﮫ اﯾن ﻓﮑر, ﯾﻌﻧﯽ آﻣرﯾﮑﺎ ﺑﺧﺎطر ﮔرﻓﺗﺎرﯾﮭﺎی ﺧود درﻋراق, ﺟﺑﮭﮫ ﻧﺑرد دﯾﮕری را در اﯾران ﻧﺧواھد ﮔﺷود,

اﺷﺗﺑﺎه ﻣﯽ ﺑﺎﺷد.

اﻣﺎ, ﺳراﻧﺟﺎم ھﻣﮫ اﯾن ﮐوﺷش ھﺎ و ﻣذاﮐرات ﭘﯾﮕﯾر ﻧﻣﺎﯾﻧدﮔﺎن ﻧﮭﺎدھﺎی ﺟﮭﺎﻧﯽ, از ﺟﻣﻠﮫ ﺷورای اﻣﻧﯾت ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠل

ﻣﺗﺣد, آژاﻧس اﻧرژی اﺗﻣﯽ دروﯾن و اﺗﺣﺎد اروﭘﺎ و ھﻣﭼﻧﯾن اﻧدرزھﺎی ﻣﺻﻠﺣﯾن ﮔوﻧﺎﮔون, ﻧﺗواﻧﺳت ﺳردﻣداران

ﺟﻣﮭوری اﺳﻼﻣﯽ را ﺑر ﺳرﻋﻘل ﺑﯾﺎورد, ﺗﺎ اﯾﻧﮑﮫ ﺷورای اﻣﻧﯾت ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠل ﻣﺗﺣد ﺑرﭘﺎﯾﮫ ﻗطﻌﻧﺎﻣﮫ ھﺎی۱۷۳۷,

۱۹۲۹ ,۱۸۳۵ ,۱۸۳۰ ,۱۷۴۷ ﺳﺧت ﺗرﯾن و ﻓﻠﺞ ﮐﻧﻧده ﺗرﯾن ﺗﺣرﯾم ھﺎی ﺗﺎرﯾﺦ را ﺑر ﭘﺎﯾﮫ ﻓﺻل ھﻔﺗم ﻣﻧﺷور ﺳﺎزﻣﺎن

ﻣﻠل ﻣﺗﺣد, ﯾﻌﻧﯽ «ﺗﮭدﯾد و ﯾﺎ ﻧﻘض ﺻﻠﺢ در ﺟﮭﺎن» ﺑﻣﺎﻧﻧد ﺷﻣﺷﯾر داﻣوﮐﻠس ﺑر ﺳر ﮐﺷورﻣﺎن ﻓرود آوردﻧد ﮐﮫ

ﻓراﯾﻧدش در ﭘﮭﻧﮫ اﻗﺗﺻﺎد ﻣﻠﯽ ﺑﮫ ﮔوﻧﮫ ورﺷﮑﺳﺗﮕﯽ, ﺗورم و ﺑﯽ ارزﺷﯽ و ﻧﺎﺑودی ﻓزاﯾﻧده ھزاران ﻣﯾﻠﯾﺎرد ﺛروت ﻣﻠﯽ

ﮐﺷور و ﺿﺑط ذﺧﯾره ھﺎی ارزی دھﮭﺎ ﻣﯾﻠﯾﺎرد دﻻری از ﻓروش ﻧﻔت در ﺑﺎﻧﮏ ھﺎی آﻣرﯾﮑﺎ و دﯾﮕر ﮐﺷورھﺎی ﺟﮭﺎن

آَﺷﮑﺎر ﮔردﯾده اﺳت. ﺑﺎ ﺗوﺟﮫ ﺑﮫ آﻧﭼﮫ ﮐﮫ در ﻓراز آورده ﺷد, ﭘذﯾرش ﻣواﻓﻘﺗﻧﺎﻣﮫ ﻣوﻗت ﺷش ﻣﺎھﮫ از ﺳوی

ﺣﮑوﻣﺗﮕران ﺷﻌﺎرﭘرداز ﺟﻣﮭوری اﺳﻼﻣﯽ در ﺷراﯾطﯽ ﮐﮫ رﺋﯾس ﺟﻣﮭورش ﺳﺧن از وﺿﻌﯾت ﺑﺣراﻧﯽ اﻗﺗﺻﺎد ﮐﺷور,

ﺑدھﮑﺎری ھﺎی ھزاران ﻣﯾﻠﯾﺎردی و ﺧزاﻧﮫ ﺧﺎﻟﯽ و ﺣﺗﯽ ﻧداﺷﺗن ﮔﻧدم ﺑرای ﭘﺧت ﻧﺎن روزاﻧﮫ ﻣردم, ﺑﮫ ﻣﯾﺎن ﻣﯽ آورد,

ﻓراﯾﻧدش, ﭘﺎﯾﺎن ﻣﻔﺗﺿﺣﺎﻧﮫ زﯾﺎده ﺧواھﯽ ھﺎ و ﮔرﺑﮫ رﻗﺻﺎﻧﯽ ھﺎی رژﯾم در راﺳﺗﺎی اﺳﺗﻔﺎده از اﻧرژی ھﺳﺗﮫ ای ﺑرای

ﺗوﻟﯾد ﺗﺳﻠﯾﺣﺎت اﺗﻣﯽ اﺳت و ﺷﮑﺳت ﺳﯾﺎﺳت ھﺎی ﻧﺎﺑﺧرداﻧﮫ و ﺿدﻣﻠﯽ ﺣﺎﮐﻣﯾﺗﯽ ﮐﮫ از ھرﮔوﻧﮫ اﻋﺗﻣﺎد و ﻣﺷروﻋﯾت

ﻣﻠﯽ و ﺑوﯾژه ﺗوده ھﺎی ﻣﯾﻠﯾوﻧﯽ ﻣﺣروم و ﺗﻧﮕدﺳت ﺟﺎﻣﻌﮫ اﯾران, ﺑدور اﺳت.

اﻣﺎ ھﻧوز ھم, ﺳردﻣداران اﯾن ﻧظﺎم ﺳﺗﻣﮕر از ھرﮔوﻧﮫ ﺷرم و ﺣﯾﺎﯾﻲ ﺑدورﻧد. ﺳﯾدﻋﻠﯽ ﺧﺎﻣﻧﮫ ای ﺑﺎ وﻗﺎﺣت درھﻔﺗﮫ

ﺑﺳﯾﺞ ﻣﯽ ﻏرد و زﺑﺎن ﺑﮫ ﻧﺎﺳزاﮔوﯾﻲ و ﮔزاف ﮔوﯾﻲ ھﺎی ﺗﮑراری ﺷﻌﺎرﮔوﻧﮫ ھﻣﯾﺷﮕﯽ اش, ﻣﯽ ﮔﺷﺎﯾد. از ﺳوﯾﻲ اﻣﺿﺎ

ﺑر ﭘﺎی ﻣواﻓﻘﺗﻧﺎﻣﮫ ﺗﺳﻠﯾم و ﺷﮑﺳت و رﺳواﯾﻲ و ﻗﺑول ﺗﻣﮭﯾدات ۵+۱ ﮔذارده و از ﺳوی دﯾﮕر ﻋواﻣﻔرﯾﺑﺎﻧﮫ از ﺗﺛﺑﯾت

ﺣﻘوق ﻣﻠت اﯾران و ﺣﻘوق ھﺳﺗﮫ ای ﺳﺧن ﺑﮫ ﻣﯾﺎن ﻣﯽ آورد, ﺣﻘوﻗﯽ ﮐﮫ ﺑر ﭘﺎﯾﮫ ﻗرارداد ﻣﻧﻊ ﮔﺳﺗرش ﺗﺳﻠﯾﺣﺎت اﺗﻣﯽ و

ﺑدور از ھﻣﮫ ﺑﺣراﻧﮭﺎی ﺳﯾﺎﺳﯽ و اﻗﺗﺻﺎدی ﮐﮫ در ده ﺳﺎل ﮔذﺷﺗﮫ آﻓرﯾدﻧد, ﻧﮫ ﺗﻧﮭﺎ ﺑرای ﻣﻠت اﯾران, ﺑﻠﮑﮫ در ﺳراﺳر

ﺟﮭﺎن ﺑرای ھﻣﮕﺎن از ﺑدﯾﮭﯾﺎت ﺗﻧظﯾم ﻗواﻧﯾن وﯾژه آن ﻣﯽ ﺑﺎﺷد.

ﺳردﻣداران اﯾن ﻧظﺎم ﺟﮭل و ﺟﻧون و ﺳﺗﻣﮕر, ۳۵ ﺳﺎل ﭘﯾش ﮐﺷوری ﭘﯾﺷرو در راه ﺗوﺳﻌﮫ و ﭘﯾﺷرﻓت ﻓزاﯾﻧده را ﺑﺎ

ذﺧﯾره ھﺎی ارزی ﻣﯾﻠﯾﺎردی و ارزش ﺑﯽ ﺳﺎﺑﻘﮫ ﭘول ﻣﻠﯽ در ﺟﮭﺎن, ﺗﺣوﯾل ﮔرﻓﺗﻧد و اﻣروز آن را در ﺗﻣﺎم ﻋرﺻﮫ ھﺎی

اﻗﺗﺻﺎدی, ﻓرھﻧﮕﯽ, آﻣوزﺷﯽ, اﺟﺗﻣﺎﻋﯽ و ﺳﯾﺎﺳﯽ و ﺑوﯾژه ﺳﯾﺎﺳت ﺧﺎرﺟﯽ ﺑﺎ ﺷﮑﺳت و زﺑوﻧﯽ و آﺳﯾب ﭘذﯾری روﺑرو

ﺳﺎﺧﺗﻧد و ﻣﯾﮭن ﻣﺎ را درﭘﮭﻧﮫ ی ﻣﻧﺎﺳﺑﺎت ﻣﺗﻌﺎرف و ﺑﺧرد ﺟﮭﺎﻧﯽ ﺑﮫ اﻧزوای ﻣطﻠق ﮐﺷﺎﻧﯾدﻧد. ﻓراﻣوش ﻧﮑﻧﯾم ﮐﮫ

ﻧﺧﺳﺗﯾن رآﮐﺗور اﺗﻣﯽ ﭘژوھﺷﯽ در اﯾران در ﺑﯾش از ﻧﯾم ﻗرن ﭘﯾش در اﯾران ﺳﺎﺧﺗﮫ ﺷد. و درھﻧﮕﺎم آﻏﺎز ﺳﺎﺧت

ﻧﯾروﮔﺎه اﺗﻣﯽ ﺑوﺷﮭر, ھﯾﭻ ﻧﮭﺎد ﺑﯾن اﻟﻣﻠﻠﯽ و ﯾﺎ ﮐﺷوری, ﭼﮫ در ﻣﻧطﻘﮫ و ﯾﺎ ﻏرب و ﺷرق, زﺑﺎن ﺑﮫ اﻋﺗراض

ﻧﮕﺷودﻧد. زﯾرا ﮐﮫ آن ﺣﮑوﻣت ﺑر ﭘﺎﯾﮫ اﺻول و ﻣﺑﺎﻧﯽ و ﻗواﻧﯾن ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﻠل ﻣﺗﺣد, ﺗﻧﮭﺎ ﺑدﻧﺑﺎل اﺳﺗﻔﺎده ﺻﻠﺢ آﻣﯾز و

ﭘژوھﺷﯽ و ﺗوﻟﯾد ﻧﯾرو ﺑود و ﻧﮫ دﺳﺗﯾﺎﺑﯽ ﺑﮫ ﺗﺳﻠﯾﺣﺎت اﺗﻣﯽ – اﻟﺑﺗﮫ ﭼﮫ در آن ھﻧﮕﺎم و ﭼﮫ اﻣروز ﮐﮫ ھﻧوز ﮐﺎر آن

ﻧﯾروﮔﺎه در ﺑﻧدرﺑوﺷﮭر ﺑﺳﺎﻣﺎن ﻧرﺳﯾده, اﯾن ﭘرﺳش ﻣطرح اﺳت ﮐﮫ آﯾﺎ ﺑرای ﮐﺷوری ﮐﮫ دارای ذﺧﺎﯾر ﺑزرگ ﻧﻔت و

ﮔﺎز و ھﻣﭼﻧﯾن اﻧرژی ﺧورﺷﯾدی و ﺑﺎد ﻣﯽ ﺑﺎﺷد, ﺑﺎ ﺗوﺟﮫ ﺑﮫ ﻣراﮐز زﻟزﻟﮫ ﺧﯾز ﮐﺷورﻣﺎن از ﺟﻣﻠﮫ در ﺑﻧدرﺑوﺷﮭر,

دﺳﺗﯾﺎﺑﯽ ﺑﮫ اﯾن ﻓﻧﺎوری اﺗﻣﯽ ﺑرای ﺗوﻟﯾد ﺑرق, ﮐﺎرﺷﻧﺎﺳﺎﻧﮫ و ﻋﻠﻣﯽ ﺑوده اﺳت؟. در ھﻣﯾن روزھﺎی ﮔذﺷﺗﮫ در ۶۰

ﮐﯾﻠوﻣﺗری ﻧﯾروﮔﺎه اﺗﻣﯽ ﺑوﺷﮭر, ﯾﻌﻧﯽ در ﺷﮭر ﺑرازﺟﺎن, ﺷﺎھد زﻟزﻟﮫ ای ﺑوده اﯾم ﺑﮫ ﻗدرت ۵ ,۷ رﯾﺷﺗر, ﮐﮫ ھﻣراه ﺑﺎ

آﺳﯾب ﭘذﯾری ھﺎی ﺳﻧﮕﯾن اﻧﺳﺎﻧﯽ و ﺗﺧرﯾب ﺷده اﺳت. اﻟﺑﺗﮫ اﯾن ﺑﺣث و ﮐﻧدوﮐﺎو دﯾﮕری اﺳت ﮐﮫ از آن اﮐﻧون در

اﯾﻧﺟﺎ ﻣﯽ ﮔذرﯾم-

ﻣواﻓﻘت ﻧﺎﻣﮫ ﻣوﻗت ﺷش ﻣﺎھﮫ, ﺳردﻣداران رژﯾم ﺟﻣﮭوری اﺳﻼﻣﯽ و رھﺑر ﻣطﻠق اﻟﻌﻧﺎن آن را, وادار و ﻣﺗﮑﻠف ﮐرده

اﺳت ﺑﮫ ﻋﻘب ﮔرد و ﺗوﻗف ﺑرﻧﺎﻣﮫ اﺗﻣﯽ ﮐﮫ آﻣﺎج اش ﺗوﻟﯾد ﺗﺳﻠﯾﺣﺎت اﺗﻣﯽ ﺑوده, ﺑﺎ ﻓراﯾﻧدی ﻣﺻﯾﺑت ﺑﺎر و ﺑﺣران آﻓرﯾن

۴

 

ﺑرای ﻣﻠت اﯾران و ﻣﯾﮭن ﻋزﯾزﻣﺎن اﯾراﻧزﻣﯾن. اﮐﻧون وظﯾﻔﮫ اﭘوزﯾﺳﯾون راﺳﺗﯾن و ﻣﺳﺋوﻟﯾت ﭘذﯾر اﯾران در اﯾن اﺳت

ﮐﮫ ﯾﮑﺑﺎر و ﺑرای ھﻣﯾﺷﮫ ﺑﮫ اﯾن دوران ﺟداﯾﻲ ھﺎ, اﺧﺗﻼﻓﺎت ﻓردی, ﮔروھﯽ و ﻓرﻗﮫ ای ﭘﺎﯾﺎن داده و در راﺳﺗﺎی

ھﻣﯾﺎری و ھﻣﮕراﯾﻲ اﻧﺳﺎﻧﯽ ﺑرﭘﺎﯾﮫ اﺻول و ﻣﺑﺎﻧﯽ ﻣﺷﺗرک ﻣﻠﯽ, ﻣردم ﺳﺎﻻر و ﺳﮑوﻻر, اﺳﺗواراﻧﮫ ﺑرای ﻧﺟﺎت ﻣﯾﮭن

ﻣﺎن از اﯾن ﮔرداب ھوﻟﻧﺎک ﺗﺧرﯾب زﻧدﮔﯽ, ﺑرای ﻣﺎﻧدن و ﺑودﻧﯽ رﻓﺎه- و ﺳﻌﺎدت آﻓرﯾن, ﮔﺎم ﺑردارﻧد.

ﻣن ﺳﺧن را ﺑﺎ ﮔﻔﺗﺎر ﺟﺎﻧﺑﺎﺧﺗﮫ ی اﯾراﻧﭘرﺳت اﯾراﻧزﻣﯾن ﺑﮫ ﻣﻧﺎﺳﺑت ﭘﺎﻧزدھﻣﯾن ﺳﺎﻟﮕرد آن ﺟﻧﺎﯾت ﺧوﻧﯾن, ﺳروران

ھﻣﯾﺷﮫ زﻧده ﯾﺎد, ﭘرواﻧﮫ و دارﯾوش ﻓروھر در ﯾﮑم آذر ﻣﺎه ۱۳۷۷ , ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽ ﺑرم- اﯾن ﺳﺧﻧﺎن را زﻧده ﯾﺎد دارﯾوش

ﻓروھر ﯾﮑﺳﺎل ﭘﯾش از آن ﺟﻧﺎﯾت ﺑرﺑراﻧﮫ ﮔﻣﺎﺷﺗﮕﺎن رژﯾم, در ﻣﺻﺎﺣﺑﮫ ﺑﺎ رادﯾو آزادﮔﺎن, ﺑﯾﺎن ﮐرده ﺑود,

ﺑﺎﺷد ﮐﮫ ﺑﮫ دل و ﺟﺎن ﺑﺳﭘﺎرﯾم و ﺑﮫ راھش روان, ﺗﺎ روز ﭘﯾروزی ﺑر اھرﯾﻣﻧﺎن زﻣﺎن, اﺳﺗوار:

اﮐﻧون ﻣﯾﮭن ﻣﺎ در ﯾﮑﯽ از ﺑدﺗرﯾن زﻣﺎﻧﮭﺎی ﺗﺎرﯾﺦ ﭘر ﻓراز و ﻧﺷﯾب ﺧودش اﺳت و وظﯾﻔﮫ ﻣﻠﯽ ھر

ﻓرزﻧد اﯾن ﺳرزﻣﯾن ﺧداﯾﻲ, ﺗﻼش ﺑرای ﺑرﭼﯾدن ﺑﺳﺎط ﯾﮑﮫ ﺗﺎزی ﺳر دﻣداران ﺟﻣﮭوری اﺳﻼﻣﯽ اﺳت

و ﺑرﻗراری ﻣردﻣﺳﺎﻻری ﺑﮫ ﻋﻧوان ﺗﻧﮭﺎ ﺷﯾوه درﺳت ﮐﺷور داری. ﯾﮑﯽ از ﺗرﻓﻧدھﺎی ﯾﮑﮫ ﺑﺎزان و

ﺧﺷﮑﮫ ﻗدرت ﻧﺷﺳﺗﮫ ﮔﺎن در اﯾران, اﯾن اﺳت ﮐﮫ ھر از ﭼﻧدﮔﺎه ﯾﮏ ﻧﻣﺎﯾش اﻧﺗﺧﺎﺑﺎﺗﯽ ﺑرﭘﺎﮐﻧﻧد و ظﺎھر

آراﺳﺗﮫ, ﺑﮫ ﻓرﻣﺎﻧرواﯾﻲ ﺧود ﺑدھﻧد. در ﭼﻧﯾن وﺿﻌﯽ ﺑﮫ ھﯾﭻ وﺟﮫ ﻧﺑﺎﯾد ﻓرﯾب ﺧورد, ﺑﮫ ھﯾﭻ ﻧﻔس

ﻧﺑﺎﯾد ﻗﮭر ﺳﻧﮕﯾن ﻣردم را ﻧﺳﺑت ﺑﮫ اﯾن ﺳﺎﻣﺎن ﯾﮑﮫ ﺗﺎزاﻧﮫ ﺿد اﯾراﻧﯽ ﮐم ﮐرد, ﺑﻠﮑﮫ ﺑﺎﯾد ﮐوﺷﯾد ﮐﮫ

اﯾن ﻗﮭر ﺳﻧﮕﯾن, اﻣﺎ ﺧﺎﻣوش ﺑﮫ ﯾﮏ ﭘرﺧﺎش و ﺧروش ھﻣﮕﺎﻧﯽ ﺑدل ﺷود و دﺷﻣن را ﮐﮫ ھﻣﮫ ﭼﯾز

اﯾراﻧﯽ را ﺑﮫ ﺑﺎزی ﮔرﻓﺗﮫ, ﺑﺎزﭘس زد.

ﯾﺎزدھم آذرﻣﺎه ۱۳۹۲ ﺑراﺑر ﺑﺎ دوم دﺳﺎﻣﺑر ۲۰۱۳

ﭘﺎﯾﻧده اﯾران