پناهندگان ایرانی

من پول خاک را ندارم – نامه یک پناهنده خطاب به مسئولین شهر کوتاهیا.

پول خاک یا همان هزینه اقامت شده یک خواب آشفته برای پناهجویان و پناهندگان شهر کوتاهیا است. هر زمان که اعتبار تاریخ دفترچه شناسایی یا همان کیملیک رو به اتمام است ، پناهنده ای که بدون ممر درآمد است و اجازه کار نیز ندارد ، با غول مخارج اجاره منزل وبرق و آب و … و هزینه های سنگین بچه داری مواجه است. شما می گویید چه کند ؟
شما بگویید مسئولین محترم پلیس شعبه اتباع خارجی شهر کوتاهیا که این مبلغ را بر مبنای نوسانات نرخ روز دلار مشخص می کنید ، پناهنده از چه منبعی تهیه نماید و به حساب شما واریز کند ؟ چرا زمانیکه مراجعه میکند و با صداقت می گوید پول ندارم حرف او را باور نمی کنید ؟
مسئولین محترم پلیس و فرماندار محترم شهر کوتاهیا من از روی شکم سیری و از سر خوشدلی به کشور شما پناهنده نشده ام . من توریست نیستم . برای گردش و تفریح به اینجا نیامده ام . از سر اجبار دار و ندار خود را رها کرده ام و به شما پناه آورده ام . لطفا کمکم کنید و پناهم دهید . من مجوز کار کردن را هم ندارم . بعضا کاری هم که انجام میدهم بصورت غیر قانونی است و همین امر باعث میشود که هم ساعت کاری بیشتری داشته باشم هم دستمزد کمتری بگیرم و هم حقوقم کامل و به موقع پرداخت نشود ! این در آمد هزینه های اولیه زندگی من را نیز تامین نمی کند. پناهنده سلامت جسمانی و روانی خود را خرج می کند تا بتواند زندگی روزمره و خسته کننده و سراسر اضطراب و انتظار را بگذراند . او زنده است ولی زندگی نمی کند.
مسئولین محترم به اعتبار انسانیت یا رسما اجازه کار بدهید یا وضعیت ما را درک کنید و بجای پاشیدن نمک بر زخم ، مرهمی باشید و ما را از پرداخت این مبلغ معاف کنید.

یک پناهنده ایرانی مقیم شهر کوتاهیا – ترکیه

۹/۶/۲۰۱۲

پناهندگان شهر کوتاهیا در ترکیه.