گروههاي مرتجع از شعارهاي ملي وحشت زده اند
سيزدهم مهر 88
هنگامی
که یک ملت بر می خیزد و فریاد بر می آورد: اینک من،خداوندگار دیروزین جهان.
هنگامی که
ملتی از صفحات گذشته تاریخ بر می خیزد و رستاخیز خود را برای به انجام رسانیدن
رسالت تاریخی خویش در جهان اعلام می نماید.
هنگامی که
ملتی کهنسال که روزی بر نیمی از ربع مسکون حکمگزاری می کرد به پا می خیزد و سهم خود
را از جهان و تمدن جهان میخواهد.
هنگامی که
ملتی بی آزار اما وطنپرست بر پا می خیزد و حقوق از دست رفته خود را باز پس می خواهد
و از بابت ثروت های کلانی که به جای صرف شدن در راه آبادانی کشورش و رفاه ملت در
راه سیرکردن شکم مشتی بیگانه و دشمن به هدر می رود، به حکومتگران فعلی معترض
است.
هنگامی که ملتی به پا می خیزد تا آرمانهای تاریخی و نیازهای ملی خویش را در قالب مردمسالاری،حاکمیت ملت و اقتصاد ملی تحقق بخشد... . .
ایران در آستانه یک جنبش ناسیونالیستی قرار دارد که از بطن جامعه ی ایرانی بر آمده.هر کدام از اندامان جامعه امروز در قامت تاریخی خود ظاهر شده اند و فریاد برداشته اند از این پس برای کشور خود و ملت بزرگ خود تلاش و هزینه خواهیم کرد.از این پس سهم نان و تحصیل میلیون ها ایرانی ،هزینه دشمنان ملی و تاریخی ما نشود...دست امپریالسیم روس و انگلیس و به تازگی چین پس از دویست سال از میهن ما بریده شود...
اما ظاهرا دوستان روس زده ی ما در احزاب و جریان های چپ از این موضوع ناراحت اند.زیرا سهم فرزندان لنین و استالین و پطر از ثروت های ملی ما در معرض خطر است.البته ظاهر استدلال ها انسان دوستانه است.خواسته حذف شعار مرگ بر روسیه و چین کمونیست است.ذهنیت آنان این است که ایران فردا نیز باید بیشترینه ثروت ملی خود را صرف لبنان و فلسطین و سایر عرب های شکم گنده و تن پرور نماید تا از کیسه ی ما بخورند و بر ما بتازند.
ولی ملت ما در برابر چنین نظم استعماری به پا خواسته است.این ملت دیگر نمی خواهد مالیات ها و ثروت های ملی اش در ونزوئلا و بولیوی و کشورهای رنگارنگ افریقایی و کمونیستی و عرب هزینه شود.
پان ایرانیست ها بار دیگر به همگان یادآور می شوند که هیچ مرجعی بالاتر از ملت و اراده ملت وجود ندارد.راه ما راه ملت بزرگ ایران است.گروه های ملی مبادا در دام استدلال های به ظاهر انسانی و در باطن ضد ایرانی گرفتار شوند.
پاینده ایران